Το αεροπορικό δυστύχημα συνέβη στις Άνδεις, όπου οι επιζώντες παρέμειναν για 72 ολόκληρες μέρες ζώντας έναν εφιάλτη, αφού επιδόθηκαν σε κανιβαλισμό προκειμένου να καταφέρουν να επιβιώσουν στις δυσμενείς συνθήκες που τους παρουσιάστηκαν.
Όλα ξεκίνησαν στις 12 Οκτωβρίου του 1972, όταν το δικινητήριο ελικοφόρο αεροσκάφος τύπου Fairchild Hiller FH-227D της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουρουγουάης, αναχώρησε από το Μοντεβιδέο με κατεύθυνση προς τη πόλη Σαντιάγο της Χιλής.
Στο εν λόγω αεροσκάφος είχε επιβιβαστεί η ομάδα ράγκμπι Old Christians Club, προκειμένου να παρευρεθεί στην πρωτεύουσα της Χιλής για την συμμετοχή της σε φιλικό αγώνα. Συνταξιδιώτες τους ήταν οι συγγενείς και φιλικά πρόσωπα της ομάδας.
Η επιδείνωση του καιρού όμως δεν βοήθησε την πτήση και ο έμπειρος σμήναρχος Χούλιο Σέζαρ Φεράδας αναγκάστηκε να να προσγειωθεί στην πόλη της Αργεντινής Μεντόσα όπου βρίσκεται στους πρόποδες των Άνδεων. Οι επιβάτες και το πλήρωμα διανυκτέρευσαν εκεί σκεπτόμενοι πως ο καιρός θα βελτιωθεί την επόμενη ημέρα και θα μπορέσουν να πάνε στο προορισμός τους. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη, ωστόσο ο πιλότος μόλις πήρε το πράσινο φως από τον πύργο ελέγχου αποφάσισε να απογειωθεί για το Σαντάγο, αλλά στη διαδρομή το αεροσκάφος αντιμετώπισε έντονες αναταράξεις.
Παρόλα αυτά κανένας από τους επιβάτες δεν έδειξε να φοβάται. Οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς ταξίδευαν για πρώτη (και τελευταία) φορά με αεροπλάνο.
Ο εφιάλτης των 72 ημερών
Δεν άργησε όμως η ώρα του δυστυχήματος, αφού το αεροπλάνο αντιμετώπισε πρόβλημα πάνω από τη Χιλή, με αποτέλεσμα να χάσει ύψος και να προσκρούσει σε μία κορυφή των Άνδεων. Από την πρόσκρουση ένα τμήμα της ουράς του αεροσκάφους αποκόπηκε. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος για τους δώδεκα επιβαίνοντες, ενώ πέντε ακόμα έχασαν την μάχη με τη ζωή την πρώτη νύχτα, από τα τραύματα τους.
Τα σωστικά συνεργεία είχαν χάσει τα ίχνη τους και η έλλειψη τροφής και οξυγόνου ανάγκασαν τους επιζώντες, που βρίσκονταν σε υψόμετρο 3.600 μ., να φάνε τα πτώματα των συνεπιβατών τους.
Σιγά σιγά όλο και περισσότεροι απεβίωναν. Μέχρι τις 11 Δεκεμβρίου είχαν χάσει τη ζωή τους ακόμη 12 επιβάτες από όσους είχαν επιζήσει.
Ο θεόσταλτος ορεσίβιος μεταφορέας
Αφού οι ελπίδες είχαν στερέψει, 2 από τους επιζήσαντες, ο Νάντο Παράδο και ο Ρομπέρτο Κανέσα, αποφάσισαν, στις 12 Δεκεμβρίου, να φύγουν από το σημείο που βρισκόντουσαν προς το άγνωστο. Η τύχη φαίνεται να τους χαμογέλασε και βρέθηκε στον δρόμο τους ένας ορεσίβιος μεταφορέας, ονόματι Σέρχιο Καταλάν ο οποίος τους περιέθαλψε και ειδοποίησε τις αρχές, οι οποίες είχαν διακόψει τις έρευνες.
Ευτυχώς μέχρι τις 23 Δεκεμβρίου 1972, οι υπόλοιποι 14 επιζώντες κατάφεραν να μεταφερθούν στο Μοντεβιδέο, όντας καλά στην υγεία τους.
Το «θαύμα των Άνδεων», όπως το αποκαλούν έγινε πηγή έμπνευσης στον καλλιτεχνικό χώρο καθώς έχουν εκδοθεί βιβλία και έχουν γυριστεί ταινίες, ντοκιμαντέρ και μιούζικαλ.
Η συντριβή
Στις 12 Οκτωβρίου του 1972, η ομάδα ράγκμπι Old Christians Club ναύλωσε ένα αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας της Ουρουγουάης για να μεταφέρει την ομάδα από το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης στο Σαντιάγο της Χιλής. Λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, αναγκάστηκαν να διανυκτερεύσουν στη Μεντόζα της Αργεντινής, πριν αναχωρήσουν την επόμενη μέρα. Περίπου μια ώρα μετά την απογείωση, ο πιλότος ειδοποίησε τους ελεγκτές του αέρα ότι πετούσε πάνω από το πέρασμα και λίγο αργότερα τηλεφώνησε ότι είχε φτάσει στο Κουρίκο της Χιλής
Ο πιλότος όμως, είχε εκτιμήσει λάθος. Το αεροπλάνο βρισκόταν ακόμα στις Άνδεις. Χωρίς να γνωρίζουν το λάθος, οι ελεγκτές έδωσαν άδεια να προσγειωθεί. Λίγο αργότερα, ο πύργος ελέγχου της Χιλής θα έχανε την επαφή με το αεροπλάνο. Το αεροσκάφος είχε χτυπήσει σε ένα βουνό με αποτέλεσμα να χάσει αρχικά το δεξί φτερό και στη συνέχεια το αριστερό, πριν πέσει τελικά σε μια απομακρυσμένη κοιλάδα.
Η έρευνα για τον εντοπισμό του αεροσκάφους ξεκίνησε αμέσως, αλλά η λάθος τοποθεσία που είχε δώσει ο πιλότος καθώς και τα χιονισμένα βουνά, έκαναν αδύνατη την εύρεση του. Μετά από οκτώ μέρες, η έρευνα διακόπηκε, αν και αργότερα έγιναν προσπάθειες από τις οικογένειες των επιβατών.
Το δυστύχημα σκότωσε αρχικά 12 άτομα, αφήνοντας 33 επιζώντες εκ των οποίων πολλοί είχαν τραυματιστεί. Ο πιλότος πέθανε ακαριαία ενώ ο συγκυβερνήτης τραυματίστηκε σοβαρά. Όπως έγινε αργότερα γνωστό, ζήτησε από έναν επιβάτη να βρει το όπλο του και να τον πυροβολήσει αλλά εκείνος αρνήθηκε. Δύο φοιτητές ιατρικής, ενήργησαν γρήγορα και προσπάθησαν να θεραπεύσουν όσους μπορούσαν.
Ο κανιβαλισμός και η επιβίωση
Οι συνθήκες επιβίωσης ήταν δύσκολες. Οι περισσότεροι Ουρουγουανοί δεν είχαν ξαναδεί χιόνι, ενώ για να αντιμετωπίσουν τις χαμηλές θερμοκρασίες, συγκεντρώνονταν στο εσωτερικό του αεροσκάφους, ο ένας δίπλα στον άλλον.
Το πιο δύσκολο, όμως, ήταν η έλλειψη φαγητού. Οι επιζώντες είχαν στη διάθεση τους ελάχιστες ποσότητες τροφής, κυρίως σοκολάτες και κρασί. Τέλειωσαν όμως, όλα μέσα σε μια εβδομάδα.
Η πείνα τους οδήγησε στο να φάνε τις ζώνες από τα καθίσματα και να ψάχνουν απεγνωσμένα για φαγητό μέσα στο χιόνι. Μετά από μια μακρά συζήτηση, κατέφυγαν στο να τρώνε τα πτώματα των συγγενών και φίλων τους. Έξι ακόμη άτομα πέθαναν από κακουχίες τις επόμενες εβδομάδες.
Ο Ρομπέρτο Κανέσα, ένας εκ των επιζώντων, είχε δηλώσει σε συνέντευξη: «Έπρεπε να φάμε αυτά τα πτώματα διότι η σάρκα είχε πρωτεΐνη και λίπος και το χρειαζόμασταν. Ωστόσο, η απόφαση να το αποδεχτείς είναι μόνο ένα βήμα. Το επόμενο είναι να το κάνετε πραγματικά. Και αυτό ήταν πολύ σκληρό. Το στόμα σου δεν θέλει να ανοίξει γιατί νιώθεις τόσο μίζερος και στεναχωρημένος για αυτό που πρέπει να κάνεις. Το κύριο θέμα μου ήταν ότι εισέβαλα στην ιδιωτική ζωή των φίλων μου: βίαζα την αξιοπρέπειά τους εισβάλλοντας στο σώμα τους. Αλλά μετά σκέφτηκα, αν πέθαινα θα ένιωθα περήφανος που το σώμα μου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να επιβιώσουν άλλοι».
Στις 29 Οκτωβρίου, μια χιονοστιβάδα γέμισε μέρος του αεροσκάφους με χιόνι, προκαλώντας άλλους οκτώ θανάτους. Οι επιζώντες άκουσαν από ένα τρανζίστορ πως οι έρευνες για τον εντοπισμό τους είχαν σταματήσει. Τότε, ένας νεαρός πρότεινε να ξεκινήσουν μόνοι τους την αναζήτηση της διαφυγής. Στις 12 Δεκεμβρίου, τρεις επιβάτες ξεκίνησαν την αποστολή.
Μετά από ώρες πεζοπορίας εντόπισαν κάποια συντρίμμια του αεροσκάφους καθώς και κάποιες από τις βαλίτσες τους. Κατάφεραν να σωθούν από το κρύο, κατασκευάζοντας αυτοσχέδιους υπνόσακους. Μετά από εννέα μέρες δύσκολης διαδρομής, οι πεζοπόροι εντόπισαν τρεις βοσκούς σε ένα χωριό. Στις 22 Δεκεμβρίου, 72 μέρες μετά τη συντριβή, στάλθηκαν ελικόπτερα στο σημείο της συντριβής και μετέφεραν τους επιζώντες στο νοσοκομείο.Είχαν πλέον σωθεί!
