Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Μαύρη μέρα ξημέρωσε σήμερα… μαύρη κι άραχλη!
Κι όχι μόνο για τις Γωνιές, όχι μόνο για το Μαλεβίζι, για την Κρήτη ολάκερη… για κάθε άνθρωπο που αναρωτιέται "γιατί άραγε ο θάνατος να είναι τόσο άδικος;"
Θα πεις αμαρτία τέτοια σκέψη καθότι "ανεξερεύνηται αι βουλαί του Κυρίου"… ίσως να είναι κι αμαρτία, μα άνθρωπος είσαι, πα να πει σάρκα αδύναμη κι αμαρτωλή, δεν μπορείς να χωνέψεις πως μια τέτοια λεβεντιά σαν του Αποστόλη του Φραγκιαδάκη θα την καταπιεί τόσο πρόωρα και άδικα το χώμα.
Κι εδώ κάπου αρχίζουν και πληθαίνουν οι φωνές… άδικα ναι, πως ήρθε το άδικο όμως, ποιος το προσκάλεσε;
Μήπως τα εμβόλια; Δεν είναι, εξάλλου ο πρώτος αιφνίδιος θάνατος που έχει σημειωθεί τον τελευταίο καιρό, οπότε ο κάθε ένας "κακόβουλος" δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί "μήπως τελικά το θάνατο μας ζητούν οι λεγόμενοι σωτήρες μας;"
Όλα αυτά όμως είναι εικασίες καθώς "άπιαστος κλέφτης καθάριος νοικοκύρης" που λέει και η σοφή λαϊκή κουβέντα.
Το μόνο σίγουρο είναι πως ένας νέος άνθρωπος έφυγε αφήνοντας πίσω του άφατο πόνο, όπως δείχνουν και οι συγκλονιστικές μαντινάδες που του αφιερώνουν από το πρωί οι φίλοι του… μαντινάδες που τις διαβάζεις κι ανατριχιάζεις:
Σήκω να τραγουδίξομαι φίλε παρέα πάλι, και να μας βρει το φως τσ’ αυγής στο Γωνιανό μασκάλι!
Κοπέλια εξεκινήσαμε μαζί να τραγουδούμε, κι έλεγα πως στα γεραθιά ακόμη θα γλεντουμε!
Μα εσυ νωρίς το σκέφτηκες να φύγεις σ’ άλλους τόπους, κι άφησες με παράπονο τσοι ειδικού σου αθρώπους ……..!!!
Καλοστραθιά και καλή αντάμωση …….!!!
Το μόνο σίγουρο είναι πως δυο γονείς έχασαν το σπλάχνο τους, μια νέα γυναίκα έχασε το στήριγμα της, και παιδιά έχασαν το πατέρα τους και θα μεγαλώσουν από δω και μπρος με το βάρος της ορφάνιας-το λέω από προσωπική πείρα-… όλα τα άλλα είναι να 'χαμε να λέγαμε…
Καλοστραθιά κι από μένα Αποστόλη!