Καπέλα, πηλίκα τα λέγανε τότε, ύφος γελαστό ταυτόχρονα όμως και σεβαστικό, ο καθηγητής στο κέντρο με συγκεντρωμένα γύρω του τα παιδιά, σαν η κότα τα πουλιά κάτω από τις φτερούγες της θα έλεγε ένας ρομαντικός, και η αναρώτηση:
Μα που βρισκόμαστε τέλος πάντων;
Δυστυχώς βρισκόμαστε σε μια άλλη εποχή, εντελώς διαφορετική από τη σημερινή που τα παιδιά αποκαλούν το δάσκαλο "ρε μ…." ή στην καλύτερη των περιπτώσεων "ρε μεγάλε"
Εμπορική Σχολή του Ηρακλείου λοιπόν, τάξις, Α6, 1951… καταλάβατε;
(Φωτογραφία Αντωνακάκης)