Πριν από τετρακόσια περίπου χρόνια στη Δυτική Ευρώπη ήταν πολύ της μόδας ένα παιχνίδι στο οποίο έπρεπε να χτυπάς μ’ ένα σφυρί ένα ξύλινο μπαλάκι και να το περάσεις μέσα από ένα μεταλλικό στεφάνι που ήταν κρεμασμένο στην άλλη άκρη του γηπέδου. Το παιχνίδι αυτό μάλλον γεννήθηκε στην Ιταλία, όπου ονομάστηκε palla maglio (palla η μπάλα, maglio το σφυρί, σφυρόσφαιρα θα το βάφτιζαν οι δικοί μας).Τον 16ο αιώνα στην Ιταλία ήταν διαδεδομένο αυτό το παιχνίδι που ήταν παρόμοιο με το κρίκετ.
Το παιχνίδι αυτό πέρασε στην Αγγλία τον 17ο αιώνα με την ονομασία «pall-mall»,ενώ στη Γαλλία το είπαν paillemaille.Κατά το 18ο αιώνα, η περιοχή του Σαιντ Τζέιμς Παρκ στο Λονδίνο που παιζόταν συχνά αυτό το παιχνίδι πήρε την ονομασία «The Mall», λόγω του παιχνιδιού.
Με τον καιρό το παιχνίδι δεν παιζόταν πια, αλλά στην περιοχή δημιουργήθηκαν καταστήματα όπου οι κάτοικοι πήγαιναν για ψώνια αλλά και για τη βόλτα τους οι αριστοκράτες της εποχής. Έτσι σιγά-σιγά mall ονομάστηκαν οι πεζόδρομοι και μετά τα εμπορικά κέντρα.
Έτσι η λέξη «Mall» έγινε συνώνυμη του ανοικτού εμπορικού κέντρου που συνδυάζει ψώνια και διασκέδαση. Ο όρος υϊοθετήθηκε για τα κλειστά εμπορικά κέντρα που γνωρίζουμε σήμερα, το 1963 στις ΗΠΑ. Το πρώτο «Mall», άνοιξε τις πύλες του το 1956 στη Μινεσότα και δημιουργός του ήταν ο εβραϊκής καταγωγής Αυστριακός αρχιτέκτονας Viktor David Grünbaum.
Σήμερα το εμπορικό κέντρο είναι ένα κτίριο που στεγάζει καταστήματα και μέρη όπου διεξάγεται επιχείρηση. Έτσι, συγκεντρώνει σημαντικό αριθμό πωλητών και αγοραστών.Το πλεονέκτημα αυτών των κτιρίων είναι ότι, συγκεντρώνοντας έναν μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων, ο πελάτης έχει περισσότερες εναλλακτικές επιλογές.
Τα εμπορικά κέντρα δεν μειώνουν μόνο τις τιμές, μειώνουν και τον χρόνο που χρειάζεται ο καταναλωτής για να κάνει τα ψώνια του. Προσφέρουν μια όαση ηρεμίας, οργανωμένη στάθμευση, χώρο για περπάτημα και ήσυχα ψώνια.
Βέβαια υπάρχουν και τα μειονεκτήματα που έχουν να κάνουν με την εξασθένηση των μικρών καταστημάτων.