Κατακλύζουν την καθημερινότητα μας, οι ψηφιακές συνομιλίες. Είτε προσωπικές είτε επαγγελματικές -είναι σχεδόν απίθανο να μην συμπεριλαμβάνουν ένα «emoji», το οποίο, ανάλογα με την εφαρμογή και τον πάροχο που χρησιμοποιεί ο καθένας, φαίνεται διαφορετικά στην οθόνη.
Πώς όμως ήρθαν στη ζωή μας τα πρώτα από αυτά τα μικρά κίτρινα εικονίδια, που έχουν πλέον λάβει τεράστιες διαστάσεις στην ψηφιακή πραγματικότητα;
Είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, κι όμως ο εφευρέτης του ψηφιακού «smiley» είναι καθηγητής πανεπιστημίου. Ο Σκοτ Φάλμαν και οι συνάδερφοι του, καθηγητές και επιστήμονες υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Κάρνεγκι Μέλον του Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ, στα πλαίσια μιας όχι και τόσο επιστημονικής συζήτησης για το πανεπιστημιακό τους δίκτυο αναζητούσαν ένα σύμβολο που να δείχνει τον χιουμοριστικό χαρακτήρα της συνομιλίας τους.
Η δημιουργία του πρώτου «smiley»
Το πρώτο ψηφιακό «smiley» είχε μόλις γεννηθεί. Εν συνεχεία δημιουργήθηκαν και τα υπόλοιπα emoticon, όπως αυτό που κλείνει το μάτι ;-), είναι έκπληκτο :-O ή βγάζει περιπαικτικά την γλώσσα έξω :-P.
Οι σημερινές δυνατότητες είναι αμέτρητες, με τους πρώιμους χαρακτήρες που δημιούργησε ο Φάλμαν να μην χρησιμοποιούνται πλέον, αλλά να υπάρχουν μέχρι και «πραγματικά» ανθρώπινα πρόσωπα με διαφορετικά φύλα, χρώματα δέρματος και ηλικίες. Υπάρχουν επίσης αναπαραστάσεις φαγητού, ζώων, μεταφορικών μέσων και κάθε λογής καθημερινών αντικειμένων.
Αναπόσπαστο μέρος της ψηφιακής επικοινωνίας
Πώς όμως η τάση αυτή επηρεάζει την επικοινωνία μας συνολικά όταν οι λέξεις και τα συναισθήματα αναπαριστώνται όλο και περισσότερο σε εικονογράμματα; Οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν πως δεν μπορεί να δημιουργηθεί μία νέα γλώσσα, αλλά αποτελούν ένα συμπλήρωμα της υπάρχουσας. Οι γλωσσολόγοι Μίχαελ Βάισβένγκερ και Στέφεν Πάππερτ από το Πανεπιστήμιο του Ντούισμπουργκ θεωρούν πως «τα emoji επιτρέπουν την πραγματοποίηση λειτουργιών που εκφράζουμε σε διαπροσωπικές συναντήσεις, αλλά δεν είναι δυνατόν να συμβούν μέσω της ψηφιακής επικοινωνίας».
Τα χαμογελαστά πρόσωπα επομένως, είτε καρδιές είτε άλλες μικρές εικόνες, αποτελούν μια προσπάθεια έκφρασης συναισθημάτων, όπως και της σχέσης μεταξύ των συνομιλητών. Κατά ειρωνικό τρόπο αυτή η εξέλιξη είναι αποκρουστική για τον εφευρέτη του. «Μισώ αυτά τα κινούμενα γραφικά που μερικές εταιρείες απλά δημιουργούν. Αυτό καταστρέφει όλη τη διασκέδαση», είχε εκμυστηρευτεί κάποτε ο Φάλμαν σε μια συνέντευξη στο περιοδικό DER SPIEGEL. Ο ίδιος συνεχίζει να χρησιμοποιεί μόνο -και αν- τους χαρακτήρες που ο ίδιος δημιούργησε.
Πηγή: DW.com