Με τις αξιέπαινες προσπάθειες της Πυροσβεστικής οροθετήθηκε κι αυτή τη φορά η φωτιά στο δάσος της Κέρης με το κάψιμο περίπου τεσσάρων στρεμμάτων χορτολιβαδικής έκτασης…
Να πούμε μόνο; Όχι, να μην το πούμε, γιατί ακόμα και μισό μέτρο γης καμένο είναι κρίμα κι άδικο.
Κι αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στον ανεπανάληπτο τούτο πνεύμονα του Μαλεβιζίου, στο δάσος της Κέρης με τα απανωτά κι επαναλαμβανόμενα περιστατικά πυρκαγιάς μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί… κάποια μάλιστα από αυτά κόντεψαν να το κάψουν ολοκληρωτικά.
Να πούμε όμως και ότι είναι τυχαίο; Αν το θέλετε μπορούμε να το πούμε κι αυτό.
Τυχαίο λοιπόν το ένα γεγονός, τυχαίο και το άλλο, τυχαίο και το παραάλλο… όλα τυχαία… ναι, εντάξει, με τη διαφορά ωστόσο πως κάποια πράγματα δεν αφήνονται στην τύχη τους.
Οπότε επαναλαμβάνω:
Κάποια πράγματα δεν αφήνονται στην τύχη τους… σώστε το δάσος της Κέρης, μην το αφήνετε στην τύχη του, είναι ανάγκη να σωθεί το δάσος της Κέρης και για εμάς, και για τα παιδιά μας… και ο έχων ώτα ακούει, ακουέτο