Σε αυτό το ελληνικό χωριό, αν θέλεις να ρωτήσεις κάποιον τι κάνει δεν τον ρωτάς… του σφυρίζεις.Γνωστή ως «σφυριά», η γλώσσα τους ,είναι μια από τις σπανιότερες και πιο απειλούμενες γλώσσες στον κόσμο.
Ιδιαίτερη γλώσσα: Αφιέρωμα από το «BBC»
Κάπως έτσι το «BBC» αναφέρεται στο χωριό Αντιά. Επέλεξε να το παρουσιάσει,και σε παλαιότερο αφιέρωμά του. Το έκανε για έναν πολύ ιδιαίτερο λόγο. Εδώ, οι κάτοικοι επικοινωνούν με σφυρίγματα. Καθώς ταξιδεύετε εδώ, κατά μήκος ενός ελικοειδούς δρόμου από την Κάρυστο, μέσα από ένα μυθικό τοπίο, θα ακούσετε ένα αρχαίο τραγούδι σαν από Σειρήνες να αντηχεί στα βουνά.
Αυτό συμβαίνει, επειδή για χιλιάδες χρόνια οι κάτοικοι του χωριού χρησιμοποιούν μια αξιοθαύμαστη σφυριχτή γλώσσα που μοιάζει με τους ήχους των πουλιών. Το κάνουν, για να επικοινωνούν στις απομακρυσμένες κοιλάδες. Πρόκειται για μια μυστηριώδη μορφή επικοινωνίας σε μεγάλες αποστάσεις. Κάθε σφύριγμα αντιστοιχεί σε ένα γράμμα της αλφαβήτου και η σύνθεσή τους οδηγεί στη δημιουργία των σφυριχτών λέξεων. Αυτό σημειώνει το βρετανικό Μέσο, το οποίο έχει κάνει αφιέρωμα και στα τσακώνικα, η οποία είναι μία από τις αρχαιότερες ζωντανές γλώσσες της Ευρώπης.
Η παγκοσμίως ιδιαίτερη γλώσσα της Αντιάς στην Εύβοια, γνωστή και ως σφυριά, είναι μια σφυριχτή γλώσσα που ομιλείται παλαιόθεν από τους κατοίκους αυτού του ορεινού χωριού.Είναι μια από τις πιο σπάνιες και πιο απειλούμενες γλώσσες στον κόσμο. Εκτός από την Αντιά, διάλογοι μέσω σφυριγμάτων έχουν καταγραφεί και στα χωριά Σιμικούκι και Ευαγγελισμός.
Οι κάτοικοι των αυτών τόπων μπορούν να επικοινωνούν από μεγάλες αποστάσεις σφυρίζοντας. Οχι απλώς συνθηματικά, ή με τη μελωδία ενός κομματιού αλλά σε κανονική διάλεκτο. Οπως λέει ο Νταβίντ Ντίζα Ράγιες ο οποίος είναι εθνομουσικολόγος, ερευνητής αλλά και δάσκαλος της γλώσσας αυτής «οι καλοί σφυριχτές μπορούν να καταλάβουν όλα τα μηνύματα». Σε αυτή η μέθοδος επικοινωνίας, τη διαδεδομένη σε 80 τουλάχιστον περιοχές σε όλο τον κόσμο, κάθε σφύριγμα αντιστοιχεί σε ένα γράμμα της αλφαβήτου της κάθε γλώσσας – και η σύνθεσή τους οδηγεί στη δημιουργία των σφυριχτών λέξεων και κατ' επέκταση προτάσεων.
Οι βοσκοί της Αντιάς σφυρίζουν για να καλέσουν τα ζώα τους,αλλά η επικοινωνία όμως αυτή δεν έχει σχέση με την σφυριά.
Πιθανολογείται ότι οι κάτοικοι της Αντιάς ήταν απόγονοι Περσών στρατιωτών, οι οποίοι φρουρούσαν Έλληνες αιχμαλώτους στην περιοχή της Καρύστου. Ύστερα από την ήττα τους στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας, ο Περσικός στρατός εγκατέλειψε τους φρουρούς της Καρύστου, οι οποίοι κατέφυγαν στις ορεινές περιοχές γύρω από την Αντιά και αφομοιώθηκαν από τους τοπικούς πληθυσμούς.
Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, οι κάτοικοι της Αντιάς είναι δωρικής καταγωγής, αφού σε αντίθεση με τους γύρω πληθυσμούς δεν μιλoύν αρβανίτικα. Μια λιγότερο γνωστή εκδοχή παρουσιάζει ως "πατέρες" της σφυριάς μια ομάδα από κατοίκους της Αίνου στη Θράκη, οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην περιοχή το 1469 ως αιχμάλωτοι των Βενετών.
Η "ανακάλυψη" της γλώσσας από τα μέσα ενημέρωσης έγινε τον Μάρτιο του 1969 από σωστικά συνεργεία, που σκοπό είχαν την ανεύρεση της σορού ενός πιλότου,όταν το αεροπλάνο του προσέκρουσε στην περιοχή του όρους Όχη. Καθώς το πλήρωμα έψαχνε τον αγνοούμενο πιλότο, άκουσαν τους βοσκούς να επικοινωνούν με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Τις δύο τελευταίες χιλιετίες οι μοναδικοί άνθρωποι που μπορούσαν να παράγουν και να κατανοούν τους περίεργους ήχους ήταν οι βοσκοί και οι αγρότες από το χωριό. Ο καθένας μεταλαμπάδευε με περηφάνια την ιδιαίτερη αυτή τεχνική στα παιδιά του.Η πλειοψηφία των παιδιών μαθαίνει την γλώσσα σε ηλικία 8 με 9 ετών.Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια ο πληθυσμός του χωριού έχει μειωθεί και καθώς οι ηλικιωμένοι χάνουν τα δόντια τους, δυσκολεύονται να «μιλήσουν» τη γλώσσα. Σήμερα, ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν με αυτό τον τρόπο.
Η σφυριχτή γλώσσα του χωριού Αντιά χρησιμοποιείται με τον ίδιο τρόπο και στο Kuşköy στην Τουρκία, στην περιοχή PU των Πυρηναίων της Γαλλίας, στα Κανάρια νησιά της Ισπανίας καθώς και από τους κατοίκους του Άτλαντα στο Μαρόκο. Οι κάτοικοι των πέντε περιοχών έχουν τρία κοινά : Την Σφυριχτή Γλώσσα, την ορεινή και απόκρημνη μορφολογία του εδάφους και τις ασχολίες των κατοίκων που καταπιάνονται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.