«Δεν σκεφτόμουν τίποτε άλλο, πέρα από το ότι πρέπει να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου».
Με αυτά τα λόγια ο 18χρονος Άγγελος Τσιαμούρας περιγράφει στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» τι περνούσε από το μυαλό του ενώ προσπαθούσε να βοηθήσει τους διασώστες να εντοπίσουν συνεπιβάτες του στο μοιραίο επιβατικό τρένο που συγκρούστηκε με άλλο εμπορικό, το βράδυ της Τρίτης.
Το Σαββατοκύριακο, ο 18χρονος βρέθηκε στην Πάτρα με την παρέα του και έζησε για πρώτη φορά από κοντά το Καρναβάλι. Η μοίρα, όμως, τον έφερε αντιμέτωπο με τον θάνατο. Βρισκόταν στο βαγόνι Νο 6 του μοιραίου επιβατικού τρένου. «Νιώσαμε τρία ταρακουνήματα, το ένα πιο ασθενές σε σχέση με το άλλο κι αμέσως καταλάβαμε σε τι κίνδυνο βρισκόμασταν» είπε στην «Πελοπόννησο» και πρόσθεσε: «Δεν σκέφτηκα τίποτα άλλο, πέρα από το ότι έπρεπε να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου. Μαζί με τον φίλο μου Γιώργο τρέξαμε στα βαγόνια 3 και 4 για να σώσουμε, όσο το δυνατόν, περισσότερο κόσμο και καταφέραμε μαζί με τους διασώστες να βγάλουμε 16 άτομα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι έπρεπε να σώσω ακόμη ένα άτομο. Τίποτα άλλο! Η αδρεναλίνη είχε χτυπήσει κόκκινο. Στο βαγόνι Νο 3 είδαμε πολλούς νεκρούς. Δεν μπορούσες να κάνεις, δυστυχώς, πολλά πράγματα. Η φωτιά είχε επεκταθεί. Το βαγόνι Νο 1 διαλύθηκε αμέσως, το βαγόνι Νο 2 καταστράφηκε από τη φωτιά. Δεν είμαι ήρωας, μη με αποκαλείτε έτσι. Εκανα απλά το καθήκον μου, έναντι των συνανθρώπων μου. Εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στις οικογένειες των νεκρών. Ελπίζω η Πολιτεία, πλέον, ν' αναλάβει τις ευθύνες της, για να μην επαναληφθούν παρόμοιες τραγωδίες και στο μέλλον».
«Ήταν μια πύρινη κόλαση
«Ήταν σαν μια πύρινη κόλαση»… Ορισμένες από τις λέξεις με τις οποίες ο Άγγελος Τσιαμούρας περιέγραψε νωρίτερα στο MEGA τον εφιάλτη που βίωσε στα Τέμπη αλλά και τον τιτάνιο αγώνα που έδωσε, αψηφώντας τους θανάσιμους κινδύνους. Ο 18χρονος περιέγραψε τις τραγικές στιγμές της σύγκρουσης αλλά και τον τρόπο με τον οποίο κατάφερε να σώσει 16 ακόμη συνεπιβάτες του.
«Εγώ βρισκόμουν στο βαγόνι 6, εκεί το χτύπημα ήταν πολύ μικρό και κανείς δεν έπαθε τίποτα. Όταν βγήκαμε όλοι από το βαγόνι 6 μετακινήθηκα στο βαγόνι 5 και το βαγόνι 4 ώστε να βοηθήσω να βγουν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γινόταν. Έπειτα, μαζί με ένα ακόμη παιδί, πήγαμε στο πιο δύσκολο βαγόνι, το βαγόνι 3.