Η Πασχαλινή Λαμπάδα δεν είναι απλά ένα έθιμο ή μια «υποχρέωση» που έχει ο νονός ή η νόνα απέναντι στο βαφτιστήρι αλλά έχει τον δικό της συμβολισμό.
Το Αγιορείτικο Θυμίαμα είναι αυθεντικό μοναστηριακό προϊόν. Φτιάχνεται με προσωπική φροντίδα & προσευχή από κελλιώτες μοναχούς.
Το έθιμο της Πασχαλινής λαμπάδας
Το έθιμο της λαμπάδας διαμορφώθηκε κατά τα πρώτα χριστιανικά χρόνια.
Το έθιμο της Πασχαλινής λαμπάδας που ανάβουμε το βράδυ της Ανάστασης χρονολογείται από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Την εποχή που οι νεοφώτιστοι χριστιανοί βαφτίζονταν το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα.
Η λαμπάδα στα χρόνια εκείνα είχε δυο συμβολισμούς.
Πρώτον συμβόλιζε τον φωτισμό της ψυχής του νεοφώτιστου με την αποδοχή του νέου φωτός του Χριστού.
Δεύτερον συμβόλιζε, το φως που έφερε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός επειδή νίκησε την φθορά και τον θάνατο με την Ανάσταση Του.
Κατά το πέρασμα των χρόνων οι νεοφώτιστοι έπαψαν σιγά σιγά να βαπτίζονται κατά το βράδυ της Ανάστασης ή την Κυριακή του Πάσχα. Έτσι σταδιακά η Ορθόδοξη Εκκλησία κράτησε τον δεύτερο συμβολισμό της Πασχαλινής Λαμπάδας που έχουμε έως σήμερα.
Η λαμπάδα έτσι ταυτίστηκε με τον εορτασμό του Πάσχα και της Αναστάσεως. Το χρώμα της είναι κυρίως λευκό θέλοντας έτσι να δείξει την χαρά της Ανάστασης.
Η λαμπάδα της Μεγάλης Παρασκευής και ο συμβολισμός της
Ακόμη και το χρώμα της λαμπάδας έχει, με τη σειρά του, το δικό του ξεχωριστό συμβολισμό.
Κατά τη Μεγάλη Παρασκευή στην περιφορά του Επιταφίου κρατάμε λαμπάδες που έχουν καφέ ή σκούρο κόκκινο χρώμα. Το χρώμα αυτό που έχουν οι λαμπάδες συμβολίζει το πένθος των πιστών για τα Άγια και Φρικτά Πάθη του Χριστού.
Λευκές λαμπάδες είθισται να κρατάμε το Μεγάλο Σάββατο στην Ανάσταση, καθώς το χρώμα αυτό υποδηλώνει τον εορτασμό για τη χαρά της Ανάστασης του Χριστού.