Χθες μάθαμε ότι υπάρχει αντιπολίτευση τελικά στο Μαλεβίζι, μπορεί να καθυστερήσαμε τέσσερα περίπου χρόνια, αλλά νομίζω το καταλάβαμε τελικά.
Η λέξη ανοχή δεν είναι κάτι που ταιριάζει στην αντιπολίτευση μιας χώρας, ενός δήμου ή ακόμα και ενός χωριού.
Και μπορεί η ανοχή, όπως υποστηρίζει δημοτική σύμβουλος της παράταξης «Νέοι Δρόμοι, μετά από συνεννόηση με τα μέλη της δημοτική παράταξη των Νέων Δρόμων για μεγάλο χρονικό διάστημα να ήταν συνειδητή προκειμένου να συμβάλλουν και να μην παρεμποδίσουν το έργο της δημοτικής αρχής με σκοπό τη συνέχιση της βελτίωσης και της αναβάθμισης της διαβίωσης των δημοτών μας.
Όμως τελικά συνέβαλαν άραγε σε όλα τα παραπάνω στη συνέχιση της βελτίωσης και της αναβάθμισης της διαβίωσης των δημοτών ή απλά είναι «συνένοχοι» σε όλα αυτά που σήμερα κατηγορούν την παρούσα δημοτική αρχή ότι δεν έκανε;
Γιατί η σιωπή είναι χρυσός μόνο στα τραγούδια και στις παροιμίες , όταν έχει να κάνει με τα προβλήματα και την καθημερινότητα των δημοτών του Μαλεβιζίου, αυτό που χρειάζεται είναι φωνή και μάλιστα με επιχειρήματα και με απόψεις, που μπορούν να βοηθήσουν το δήμο να πάει μπροστά.
Η εικόνα που είχε χθες η αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου δεν θύμιζε τον ξαναζεσταμένο «λαπά», όλων σχεδόν των προηγούμενων συνεδριάσεων και η ευχή κάθε υγιώς σκεπτόμενου δημότη, θα πρέπει να είναι αυτή την εικόνα να έχει το δημοτικό συμβούλιο και μετά τις εκλογές .
Όποιος κι αν είναι ο δήμαρχος, γιατί αυτό σημαίνει πολιτική υγεία και σίγουρα είναι προς το όφελος των δημοτών .