Δυναμιτίζει το εθνικό συναίσθημα η διπλωματική δήλωση του Τατάρ, Ηγέτη του ψευδοκράτους
Εορτασμοί , διαγγέλματα, κανονιοβολισμοί, συγκινητικές αγρυπνίες, και μάρκετινγκ .
Ο Ερσίν Τατάρ , ηγέτης του ψευδοκράτους , σε μια αποστροφή της ομιλίας του, τόλμησε να θίξει και το πώς η Κρήτη «ξέφυγε από τα δόντια του λύκου » .
Ο Τατάρ έκανε μια διπλωματική προσομοίωση θίγοντας το πώς η Κρήτη , παρόλο που είχε μεγάλο τουρκικό πληθυσμό, όπως αναφέρει, λόγω λανθασμένης διαχείρισης από την τουρκική πλευρά , προσαρτήθηκε στην Ελλάδα και ως εκ τούτου , μέχρι στιγμής , βρίσκεται προστατευμένη από τα σχέδια του τουρκικού αναθεωρητισμού.
Η τουρκική διπλωματία, σκοντάφτει στην ιστορική αλήθεια .Δεν υπήρξε περίοδος που τα δυο μεγάλα νησιά να ανέχτηκαν την αρμονική συνύπαρξη των δύο λαών. Απλούστατα γιατί οι κατακτητές δεν μοιράζουν ποτέ λουλούδια.
Ποτέ η Κρήτη , δεν ανέχτηκε τον τουρκικό ζυγό. Ο ποιητής Μαρίνος Τζάνε Μπουνιαλής μας δίνει την κατάσταση του κρητικού πληθυσμού τα πρώιμα χρόνια της τουρκοκρατίας :
Η παράδοση της Κρήτης στους Οθωμανούς από το 1669 μόνο πνευματικό σκοτάδι και αφόρητες συμφορές έφερε στο νησί. Η οικονομία των Κρητών περιορίσθηκε μόνον στον πρωτογενή τομέα καθώς η αγροτική παραγωγή και η κτηνοτροφία, ενδιέφεραν τους Τούρκους, αφού οι φόροι και οι δασμοί σε πολλές περιπτώσεις διαμορφώνονταν πριν την τελική σοδειά και αφορούσαν όχι το 1/10 , όπως σε άλλες ελληνικές περιοχές αλλά το 1/5 της σοδειάς .
Είναι χαρακτηριστικό ότι η μείξη Ελλήνων και Τούρκων , αφορούσε εποχές σκοτεινές, όπου πασάδες, αγάδες και υψηλόβαθμοι Τούρκου εγκατεστημένοι στην Κρήτη, καθιστούσαν έγκυες κοπέλες , οι οποίες αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τα μωρά τους , μπροστά σε εκκλησίες ή άλλες κατοικίες . Τις υψηλόβαθμες θέσεις τις κατέκλυζαν οι Τούρκοι , ενώ ο λαός αμόρφωτος και στο έλεος των Γενίτσαρων υπέφερε με κάθε έννοια. Οι Σφακιανοί εναντιώνονταν διαρκώς και σήκωναν το μπαϊράκι , όμως και μεταξύ ελληνικών περιοχών , δεν υπήρχε πάντα αλληλεγγύη.
Χαρακτηριστικό είναι η κραυγή αγωνίας του κρητικού ξεσηκωμού, στις 14/Αυγούστου του 1821. Οπου ζητούν από τους Σπετσιώτες πρόκριτους « Δια την Αγάπη του Θεού», να τους συνδράμουν με πολεμικά πλοία, ντουφέκια και μολύβια , καθώς ο εχθρός , πάνω από 25.000 Τούρκοι με τους Βεζυράδες τους , ορμούν ενάντια στο φρούριο των Σφακίων και περικυκλώνουν από στεριά. Η βοήθεια δεν έφτασε ποτέ.
Όμως τα επαναστατικά κινήματα της Κρήτης σφυροκοπούσαν διαρκώς τους Τούρκους εισβολείς ,έως ότου και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης στις 2 Νοεμβρίου του 1897 , εγκατέλειψε το νησί.
Το 1923 η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας , απέδειξε , ότι ποτέ στην Κρήτη δεν εγκαταστάθηκαν μαζικά Οθωμανοί από την Ανατολία.
Είναι γηγενείς .Πληθυσμός που έχει ως δεύτερη γλώσσα την τουρκική , ενώ μιλάει την κρητική διάλεκτο. Είναι γενίτσαροι δλδ κατά την τουρκική ορολογία, «νέοι στρατιώτες» . Αιχμάλωτοι πολέμου, ή εύρωστοι νέοι μεταξύ 6-15 ετών που αρπάζονται στο παιδομάζωμα , από τις οικογένειες τους , πολλές φορές μετά από προτροπή των δημογερόντων προς τους Τούρκους.
Αυτοί οι Τουρκοκρήτες την 25η Αυγούστου του 1898 σφαγιάζουν άμαχο χριστιανικό πληθυσμό , πυρπολούν και λεηλατούν . Οι Άγλοι που χάνουν δικούς τους σε αυτό το βίαιο ξέσπασμα των Τουρκοκρητικών συλλαμβάνουν και απαγχονίζουν 17 πρωταίτιους , από αυτούς.
Η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα και όχι η αυτονόμησή της , όπως επέμεναν οι Μεγάλες δυνάμεις , κάτι που θα την έθετε μελλοντικά σε κίνδυνο, έγινε το Μάιο του 1913 .
Ο κατακτητής πρόεδρος του ψευδοκράτους μπορεί να λέει στη γλώσσα της διπλωματίας ότι θέλει. Εμείς οφείλουμε να γνωρίζουμε τα γεγονότα και να προβάλλουμε τις αλήθειες των αγώνων του έθνους μας.
Ο πόλεμος κρύβει πολλές σκοτεινές στιγμές , όμως οι χειρότερες , αφορούν αυτούς που έρχονται ως κατακτητές.
Συραγώ Χορταριά