Στον τομέα της δημοκρατικής διακυβέρνησης, η δύναμη της ψήφου αποτελεί έναν βασικό πυλώνα που στηρίζει μια δίκαιη και ισότιμη κοινωνία.
Πριν λίγους μήνες, οι Έλληνες πολίτες κλήθηκαν να συμμετάσχουν στις εθνικές εκλογές, ενώ σε λίγες εβδομάδες θα κληθούν ξανά στις κάλπες, αυτήν την φορά για τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Μέσα σε αυτό το κλίμα του εκλογικού πυρετού, καθ’ όλη την διάρκεια του τρέχοντος έτους, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εκλογική συμπεριφορά μίας κοινωνικής ομάδα;, που δεν είναι άλλη από τους νέους.
Χωρίς να χρειαστεί να ανατρέξει κανείς σε στατιστικά στοιχεία, αλλά απλά συνομιλώντας μαζί τους, είναι εμφανές ότι οι νέοι εκλογείς μπορούν να καταταχθούν σε 3 κατηγορίες ανάλογα με την εκλογική τους συμπεριφορά:
Την πρώτη κατηγορία νέων εκλογέων συνιστούν οι νέοι που τρέφουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα κοινά, θεωρούν την ψήφο χρέος και όχι δυνατότητα και επιθυμούν να εκπροσωπηθούν δεόντως.
Στην κατηγορία αυτή ανήκουν, κατά μεγάλη πλειοψηφία, οι νέοι που ενασχολούνται με ανθρωπιστικές, νομικές και πολιτικές επιστήμες. Η εν λόγω κοινωνική ομάδα γνωρίζει ότι εκπρόσωποι θα εκλεγούν είτε ψηφίσουν είτε όχι. Απλά προτιμά να έχει συμβάλει έστω και στο ελάχιστο στην διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος.
Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι νέοι που προτιμούν να αφιερώσουν τον χρόνο τους κάπου άλλου και όχι στο να πάνε να ψηφίσουν. Οι λόγοι που τους οδηγούν στην αδιαφορία αυτή για τα κοινά είναι διάφοροι και συνήθως αποτελούν εκφάνσεις τις λεγόμενης «πολιτικής αλλοτρίωσης».
Με άλλα λόγια, όπως και η προηγούμενη κατηγορία, γνωρίζουν καλά πως εκπρόσωποι θα αναδειχθούν είτε προσέλθουν στις κάλπες ούτε όχι. Διαφοροποιούνται όμως με την προηγούμενη στο γεγονός ότι επιλέγουν να μην χάσουν τον χρόνο τους γιατί… «Σιγά! Μια ψήφος τι μπορεί να αλλάξει;»
Η τελευταία κατηγορία νέων εκλογέων παρουσιάζει κοινά και με τις δύο προηγούμενες και είναι ίσως η πιο θλιβερή. Πρόκειται για τους νέους που δεν ενδιαφέρονται αρκετά για την εκπροσώπησή τους για να αναζητήσουν ποιος υποψήφιος τους καλύπτει περισσότερο, αλλά εν αντιθέσει με την προηγούμενη κατηγορία, τελικά πηγαίνουν να ψηφίσουν.
Και τι ψηφίζουν; Αυτό που τους είπαν οι γονείς τους! Ωστόσο, οι νέοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι όσες αλλαγές γίνονται επηρεάζουν τους ίδιους περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Οπότε καλό θα ήταν να ψηφίζουν με κριτήριο τις δικές τους ανάγκες και όχι των μεγαλύτερων.
Εξ’ άλλου το Σύνταγμα δίνει μια ψήφο σε κάθε εκλογέα και δεν παραχωρεί σε κανέναν γονέα το εκλογικό δικαίωμα των τέκνων του, για τον λόγο ότι και η φωνή των τελευταίων οφείλει να ακουστεί.