ΤΟ ΚΛΑΣΙΚΟ ΕΛΑΦΡΟΛΑΪΚΟ είναι το πιο υποτιμημένο είδος ελληνικού τραγουδιού απ’ όλα όσα εμφανίστηκαν τα τελευταία 50+ χρόνια. Αυτό είναι άδικο. Πολύ άδικο. Γιατί τα καλύτερα ελαφρολαϊκά είναι τόσο σημαντικά όσο και τα καλύτερα λαϊκά, «έντεχνα», ποπ ή και ροκ της εποχής.
Οι λόγοι για τους οποίους θάβεται, ακόμη και σήμερα, το κλασικό ελαφρολαϊκό τραγούδι είναι κυρίως πολιτικής φύσεως.
Βασικά το τραγούδι αυτό, που θεωρείται και είναι υβρίδιο, άκμασε επί δικτατορίας, η οποία δικτατορία το στήριξε και το προώθησε – ένα γεγονός, που από μόνο του συνέβαλε στη σταδιακή περιθωριοποίησή του (μετά τη φάση της ακμής του, στο πρώτο μισό των σέβεντις) και τον από ’κει και πέρα στιγματισμό του
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ