Του Βασίλη Αναγνωστόπουλου*
Στις χιλιάδες των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου έχασαν τη ζωή τους πολεμώντας στη Μάχη της Κρήτης εναντίον των δυνάμεων του σκότους για την Ελευθερία, την Ανεξαρτησία και τη Δημοκρατία της πατρίδας μας και της Ευρώπης, ήταν και ο καταγόμενος από το μαρτυρικό Σάρχο Μαλεβιζίου, ήρωας της εθνικής αντίστασης Νικήτας Γ. Στρατάκης.
Ανήσυχο πνεύμα, ευφυής, ηθικός, έντιμος, αλτρουιστής, αυτοδημιούργητος, ανεδείχθη ένας εκ των κορυφαίων οικονομικών παραγόντων και γαιοκτημόνων στην προπολεμική οικονομία της Κρήτης.
Παντρεμένος με την Ελένη Τζαγκαριδάκη απέκτησαν τέσσερα παιδιά την Αθηνά, την Αικατερίνη, τη Νίκη και τον Γιώργο (ο Γιώργος είναι ο πασίγνωστος σε όλους μας πρώην μεγάλος ποδοσφαιριστής του ελληνικού ποδοσφαίρου, έγραψε ιστορία και έβαλε τη σφραγίδα του στον μεγάλο ΟΦΗ στις δεκαετίες 1950 -1960 όπου με τις δεξιοτεχνίες του και την παιδεία που πήρε με τις αδελφές του από την ηρωίδα μητέρα του κατέκτησε τις καρδιές των φιλάθλων). Αψηφώντας κάθε κίνδυνο που διέτρεχε για την οικογένειά του, τον ίδιο και για τον σύγχρονο εκείνης της εποχής όμιλο επιχειρήσεων που με τόσο μόχθο είχε δημιουργήσει, εντάχθηκε από τους πρώτους στην Εθνική Αντίσταση με την ομάδα του Μπαντουβά την οποία και χρηματοδοτούσε.
Οι ποταποί όμως γερμανοτσολιάδες συνεργάτες των Γερμανών (Γκεσταμπίτες) δεν άργησαν να καταδώσουν την αντιστασιακή του δράση στους Ναζί με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να παραπεμφθεί δύο φορές στο κατοχικό στρατοδικείο των Ναζί. Την πρώτη φορά καταδικάσθηκε σε φυλάκιση δεκαπέντε χρόνων και επειδή οι καταδότες αυτοί φασίστες δεν έμειναν ικανοποιημένοι φρόντισαν να παραπεμφθεί για δεύτερη φορά όπου και του επεβλήθη η θανατική ποινή. Η εκτέλεση της θανατικής αυτής ποινής έγινε μερικές μέρες αργότερα 19-8-1942 στις φυλακές της Αγυιάς Χανίων, με απερίγραπτη αγριότητα όπως παρακάτω αναφέρεται. Ποιοι και γιατί με τόσο μίσος ήθελαν να τον βγάλουν από τη μέση είναι ένα μεγάλο θέμα που παρέμεινε ανοιχτό. Η αφορμή για την αναφορά μου στη σύντομη και μαρτυρική ζωή του μεγάλου ηρώα της Εθνικής Αντίστασης μου έδωσε η αφήγηση του συγκρατουμένου του στις φυλακές Αγυιάς Χανιών Ζαχαρία Κ. Μπαντουβά (ο οποίος από νεαρή ηλικία πήρε μέρος στην εθνική αντίσταση με μεγάλη προσφορά στον πόλεμο εναντίον του φασισμού, είναι γιος του επίσης ήρωα της εθνικής αντίστασης Κ. Μπαντουβά ο οποίος εκτελέστηκε από τους Γερμανούς για τη συμμετοχή του στον πόλεμο ενάντια στο φασισμό).
Στο βιβλίο του με τίτλο «Ο ήλιος είχε σκοτεινιάσει» σε συνέντευξη του στον δημοσιογράφο Αντώνη Σανουδάκη όπου στη σελίδα 82, παράγραφος 4, αναφέρει: “(Στις έξι Αυγούστου του 1942, την ημέρα που εμείς οι Ορθόδοξοι γιορτάζουμε το Χριστό, ήταν Τετάρτη αν θυμούμαι καλά, πρωί -πρωί προτού να χαράξει, ακούσαμε τις αμπάρες των διπλανών μας κελιών να τρίζουν, βρισιές και άγρια ποδοβολητά Γερμανών και αμέσως μετά τρεις Έλληνες να ψάλλουν τον Εθνικό μας Ύμνο και να ζητωκραυγάζουν υπέρ της πατρίδος μας και των συμμάχων και να μας αποχαιρετούν.
Ήταν οι δυο πρωτοπόροι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης Κρήτης, ο Νικήτας Στρατάκης από το Σάρχο και ο Σταύρος Ανωγειανακης από την Αγία Βαρβάρα. Ο τρίτος λεγόταν Μιχαλάκης Λευτέρης και ήταν από τον Καμαριωτη, αλλά δεν έμαθα ποτέ για ποιο λόγο τον είχαν δικάσει σε θάνατο. Τους σκότωσαν δια πελεκεως στα Μεσκλα Κυδωνιάς.
Έτσι έμαθα μετά από συγκρατούμενους μου, που αγγάρεψαν για να τους θάψουν. Η εκτέλεση των τριών πατριωτών ήταν η τελευταία που έγινε στα Μεσκλα. Μετά από αυτήν, οι εκτελέσεις γίνονταν στη χαράδρα που ήταν κοντά στις φυλακές, εκεί που ήταν η στάνη. Η εκτέλεση των τριών πατριωτών ήταν η πρώτη οδυνηρή εμπειρία που είχα στην Αγυιά, αλλά αντί να πέσει το ηθικό μου γιγαντώθηκε και συντέλεσε σε αυτό, όπως πιστεύω σήμερα, ο ηρωικός τρόπος που αντιμετώπισαν το θάνατο”.
Η πολιτεία όφειλε να είχε δώσει το όνομα του σε ένα δρόμο, μια πλατεία ως ένα ελάχιστο φόρο τιμής για την ανεκτίμητη προσφορά του στον πόλεμο ενάντια στον φασισμό. Στον ανιδιοτελή και σεμνό αυτό αγωνιστή πού σε λίγες μέρες συμπληρώνονται 73 χρόνια από το θάνατο του, που πίστευε στις αρχές, αξίες και ιδανικά και που έδωσε τα πάντα για την πατρίδα θυμίζει την σε πολύ μεταγενέστερο χρόνο ρήση του Κένεντι «Μην περιμένεις τι θα κάνει η πατρίδα για σένα αλλά τι θα κάνεις εσύ για την πατρίδα».
* Ο ΒασίληςΑναγνωστόπουλος είναι συν/χος τραπεζικός, πρώην δ/ντης Ιονικής Τράπεζας