Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
"Πότε θα στολίσω το δέντρο;" κατ' αρχήν… " Πόσα φωτάκια θα κρεμάσω φέτος μέσα κι έξω;|
Τι θα φορέσω; Πόσους θα καλέσω στο χριστουγεννιάτικο ή το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν;"
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πολλά ερωτήματα που απασχολούν το πλείστο των γυναικών τούτη την περίοδο, κι αφήνω τους άντρες γιατί θεωρώ πως το μοναδικό του ερώτημα-σκέψη θα είναι " πόσο θα μου κοστίσει πάλι και φέτος όλο αυτό το πανηγύρι;"
Εν πάση περιπτώση η έννοια τόσο του θηλυκού όσο και του αρσενικού είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την αληθινή έννοια της γιορτής των Χριστουγέννων.
Γιατί τα αληθινά Χριστούγεννα είναι μια γιορτή εσωτερικού φωτός και όχι αυτών των χιλιάδων κινέζικων λαμπιονιών που προσπαθούμε να φωτίσουμε μαζί τους τη μίζερη μας πραγματικότητα.
Κι ποια είναι η πηγή του αληθινού φωτός ;
Μα ποια άλλη από την αγάπη… την αγάπη, τη συμπόνοια, όχι τον οίκτο, την συμπόνοια, έχουν μεγάλη διαφορά μεταξύ τους τούτες οι λέξεις… την αγάπη, τη συμπόνοια λοιπόν και την ενσυναίσθηση.
Να μπορείς να μπεις στη θέση του άστεγου, του άνεργου, του μοναχού, του ορφανού, του δυστυχισμένου, του λιγότερο τυχερού από σένα έστω, και να ανάψεις τα φωτάκια της καρδιάς του με το φως που θα αναβλύσει από τη δική σου πηγή φωτός:
Την καρδιά σου!
Οποιοσδήποτε άλλος φωτισμός σκοτεινιάζει το μέσα σου και το σύμπαν αντί να το φωτίζει…