Το 2023 θα αποτελέσει παρελθόν σε λίγες ώρες, εν τούτοις μαζί του δεν θα πάρει τον πόνο και τη θλίψη που μας «φόρτωσε» στις 365 ημέρες της «βασιλείας» του. Και μπορεί φέτος να μην είχαμε πανδημίες, καραντίνες και άλλα τέτοιες πρωτόγνωρες καταστάσεις που ζήσαμε το 2020 -2022, αλλά και πάλι τόσα μαζεμένα θλιβερά γεγονότα στην… πόρτα μας δεν είχαμε ξαναζήσει.
Από τους πρώτους κιόλας μήνες το 2023 σημαδεύτηκε από την πολύνεκρη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, και -λίγο πριν τη λήξη του- εκατοντάδες πολίτες προσπαθούν ακόμη να σταθούν και πάλι στα πόδια τους μετά τις μεγάλες καταστροφές στη Θεσσαλία.
Ενδιάμεσα τους το «παζλ» της χρονιάς είχε έξι (!) γυναικοκτονίες, φρικτά εγκλήματα, βιασμούς ανηλίκων, νεκρούς πιλότους πάνω στο καθήκον, νεκρούς οπαδούς και αστυνομικούς σε οπαδική βία και δεκάδες άλλα περιστατικά με το πόνο και τη θλίψη να είναι το… περιτύλιγμα τους.
Τι να θυμηθούμε ακόμα.
Το πολύνεκρο ναυάγιο πλοίου με μετανάστες ανοιχτά της Πύλου, τις καταστροφικές φωτιές στη Ρόδο και την ολική σχεδόν καταστροφή του Δάσους της Δαδιάς, τον πνιγμό του Αντώνη Καριώτη στο λιμάνι του Πειραιά, ή τη βία ανηλίκων που παίρνει πλέον ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Και γιατί τα λέμε όλα αυτά; Σίγουρα όχι για να σας μαυρίσουμε ακόμα περισσότερο την καρδιά σας.
Αλλά για να βροντοφωνάξουμε ότι υπάρχει ελπίδα. Και η ελπίδα είμαστε εμείς. Εμείς οι ίδιοι.
Από τα παραπάνω θλιβερά γεγονότα, τα μισά και περισσότερα θα είχαν αποτραπεί εάν κάποιοι λειτουργούσαν ως… άνθρωποι.
Ας γίνουμε λοιπόν καλύτεροι άνθρωποι και όλα θα αλλάξουν. Ας βάλουμε στόχο ζωής ότι κάθε ημέρα το 2024 θα κάνουμε και μια καλή πράξη. Ακόμα και αν αυτή η καλή πράξη είναι να δώσουμε προτεραιότητα στον πεζό σε μια διάβαση.
Εμείς κάναμε τον κόσμο σαν τα… μούτρα μας, μόνο εμείς μπορούμε να τον αλλάξουμε. Και ας ξεκινήσουμε από την στιγμή που θα αλλάξει ο χρόνος.
Μην ευχηθούμε «Καλή χρονιά να έχουμε», αλλά «Καλή χρονιά να δημιουργήσουμε…».
ΜΑΝΟΛΗΣ ΧΡΟΝΑΚΗΣ