Το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει έναν από τους σοβαρότερους κοινωνικούς και οικονομικούς προκλητικούς του 21ου αιώνα.
Αποτελεί ένα σύνθετο φαινόμενο που περιλαμβάνει τη μείωση του πληθυσμού, τη γήρανση του πληθυσμού, καθώς και την ελλιπή γεννητικότητα.
Η συνεχής μείωση του πληθυσμού έχει δημιουργήσει μια σειρά από αρνητικές επιπτώσεις σε διάφορους τομείς της κοινωνίας. Με λιγότερους ανθρώπους στην εργατική δύναμη, υπάρχει μείωση της παραγωγικότητας και δυσκολία στην κάλυψη των αναγκών της οικονομίας, ενώ η επιβάρυνση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας αυξάνεται λόγω της γήρανσης του πληθυσμού.
Η γήρανση του πληθυσμού επιφέρει επίσης διάφορα προβλήματα, όπως την αύξηση των δαπανών στον τομέα της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, καθώς οι ηλικιωμένοι απαιτούν περισσότερη φροντίδα και υποστήριξη. Επιπλέον, η γήρανση του πληθυσμού μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού σε κρίσιμους τομείς, όπως η υγειονομική περίθαλψη και η περίθαλψη των ηλικιωμένων.
Η ελλιπής γεννητικότητα αποτελεί ένα από τα βασικά αίτια του δημογραφικού προβλήματος. Πολλοί παράγοντες συντελούν σε αυτήν τη μείωση του ποσοστού γεννήσεων, συμπεριλαμβανομένων της ανάγκης για επαγγελματική εξέλιξη, της οικονομικής ανασφάλειας, και των αλλαγών στις κοινωνικές δομές.
Για να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα, απαιτούνται ολοκληρωμένες και πολυδιάστατες πολιτικές που θα προάγουν τη γεννητικότητα, θα υποστηρίξουν τις οικογένειες, και θα δημιουργήσουν κίνητρα για τη διατήρηση και την αύξηση του πληθυσμού. Επιπλέον, απαιτείται η ανάπτυξη οικονομικών και κοινωνικών μέτρων που θα προσελκύσουν νέους ανθρώπους στη χώρα και θα διασφαλίσουν την αειφορία και την ανάπτυξή της.