Γράφει η Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Μετά από τις τόσες μέρες που αντίκριζα τη πομπώδη αλληλεγγύη του φιλάνθρωπου- όνομα και μη χωριό- που τελικά κατέληγε στην τσέπη του, σε μια βόλτα στο ίντερντε το μάτι μου σήμερα έπεσε στην παρακάτω ανάρτηση που θα δείτε κι εσείς, και την οποία για να μην γίνομαι κουραστική δεν την επαναλαμβάνω αφού θα την διαβάσετε.
Θα σταθώ μόνο στο συναίσθημα που μου προκάλεσε η ανάγνωση της και η απόδειξη που για μια ακόμα φορά μου επιβεβαίωσε πως:
Όταν όντως σε ενδιαφέρει ο διπλανός σου και όχι οι τηλεοράσεις, όταν αγωνιάς για το τι θα φάει ο πλησίον σου και όχι τι θα χώσεις στην κοιλιά και στην τσέπη σου, ένας είναι ο τρόπος:
Να το κάνεις σιωπηλά και σκοτεινά, χωρίς να το διαπομπεύεις εννοώ, και χωρίς χοροπηδήματα,
Δείτε στην ανάρτηση του Γιώργου Αγαπάκη το συγκλονιστικό συμβάν: