Τα Τέμπη είναι κοντά, φέρνουν μια εβδομάδα μνήμης, του πλέον πολύνεκρου σιδηροδρομικού γεγονότος. Γεγονότα σαν αυτό διαμορφώνουν μια συλλογική μνήμη σε εξέλιξη. 28/2 η επέτειος του πολύνεκρου δυστυχήματος- εγκλήματος, καθώς και τα δύο ισχύουν. Δεν μπορεί να διανοηθεί ανθρώπου νους ότι και κάτω από τι σκιά αυτού του γεγονότος που συντάραξε το πανελλήνιο , η εξεταστική επιτροπή που συνεδριάζει για την απόδοση δικαιοσύνης φτάνει στο τραγικό αδιέξοδο να αποχωρήσουν οι δυνάμεις της κεντροαριστεράς και οι Σπαρτιάτες καταγγέλλοντας συγκάλυψη και απόκρυψη σημαντικών στοιχείων δικογραφίας.
Όμως τα δεδομένα είναι μπροστά μας υπαρκτά και ομολογημένα καθώς με αυτά τα δεδομένα το πότε θα συνέβαινε ο όλεθρος ήταν θέμα ρώσικης ρουλέτας , στην οποία έπαιζαν τη ζωή τους οι μεταφερόμενοι αλλά και όσοι μεταφερόμενοι δίχως να το γνωρίζουν επιβιβάζονται σε αμαξοστοιχίες ενώ δεν λειτουργούν συστήματα σηματοδότησης και αυτοματοποίησης. Δε καλύπτει το επιχείρημα ότι κατά περιοχές , τόπους και αποστάσεις υπήρχε σε λειτουργία σηματοδότηση, στο κυκεώνα του ομίλου ΟΣΕ και της ιταλικής πλέον ΤΡΑΙΝΟΣΕ (εταιρεία συντήρησης τροχαίου υλικού ) . Οι πρώτες συμβάσεως ETCS αυτοματοποίηση συστημάτων ασφαλείας χρονολογούνται από το 2007 σε γραμμές και τρένα της Ελλάδας. Εν τούτοις η διαχείριση της κυκλοφορίας γίνεται μεταξύ ασυρμάτου και σταθμαρχών και ο ανθρώπινος παράγοντας υπεισέρχεται καθοριστικός ενώ πλέον δεν έχουμε δεκαετία 1970 ή 1980.
Η έλλειψη συντήρησης και τα μπαλώματα σε εθνικούς δρόμους σιδηροδρομικά δίκτυα ,δημόσια κτήρια (σχολεία) , και η υποστελέχωση σε κάθε τομέα είναι τα αποτελέσματα μνημονιακών δεσμεύσεων αλλά και εθνικών πολιτικών επιλογών.
Οι άνθρωποι που κρίνονται εν τέλει υπεύθυνοι, είναι όσοι καθημερινά ασχολούνται και ενώ υπάρχει συνδικαλιστική ανάδειξη των κακώς κειμένων , όλα λειτουργούν στη νοοτροπία, η διοίκηση να επιβάλει με κάθε κόστος την ομαλή λειτουργία , την κανονικότητα. Σα να κρύβουμε κάτω από το χαλί τη βρωμιά και να πιστεύουμε ότι αφού δε φαίνεται ποτέ δε θα μας φάνε τα σκουλήκια. Κακή η υπηρεσία κάθε διοίκησης που αποκρύβει και επιβάλλει στους εργαζόμενους να σκύψουν το κεφάλι και να συνεχίσουν με κάθε τρόπο.
Δε φταίει η «κακιά ώρα», φταίει ότι σε αυτή τη χώρα , ενώ η νομοθεσία ΚΝΥΑΕ το ορίζει σαφώς, ν. 3850/2010, ασφάλεια σε χώρους εργασίας, η πάταξη έρχεται εις βάρος αυτού που αναδεικνύει το πρόβλημα και όχι αυτού που το γνωρίζει και δεν πράττει άμεσα τα δέοντα για την επίλυσή του.
Συραγώ Χορταριά