Απαντήσεις στα βασανιστικά ερωτήματα για τα αίτια και τις ακριβείς συνθήκες που οδήγησαν στον θάνατο τον γιο τους στις 3 Νοεμβρίου του 2023, ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, ζητούν οι γονείς του 27χρονου Νίκου Γκάτση. Τρεις ώρες αφότου βγήκε από το χειρουργείο του 424 Στρατιωτικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, έχοντας υποβληθεί σε επέμβαση αφαίρεσης θυρεοειδούς και καθαρισμού λεμφαδένων κι ενώ είχαν τη διαβεβαίωση ότι όλα είχαν πάει καλά, ο νεαρός πέθανε.
Σύμφωνα με την έκθεση του ιατροδικαστή-τεχνικού συμβούλου της οικογένειας, ο θάνατος επήλθε από εσωτερική αιμορραγία: διαπιστώθηκε ότι μία φλέβα ήταν διπλοραμμένη, ενώ είχε κοπεί και αρτηρία, η οποία δεν ήταν καν ραμμένη. Η οικογένεια καταγγέλλει ιατρικά λάθη και έχει καταθέσει μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου. Ωστόσο, σχεδόν έξι μήνες μετά δεν υπάρχει ακόμη η ιατροδικαστική έκθεση από τον ιατροδικαστή του Δημοσίου για έναν λόγο που ανήκει στη σφαίρα του παραλόγου: η Ιατροδικαστική Υπηρεσία της Θεσσαλονίκης δεν έχει σύμβαση με εργαστήρια που διενεργούν ιστολογικές εξετάσεις και έτσι τα σχετικά δείγματα βρίσκονται στο… ψυγείο μαζί με δεκάδες άλλα που αφορούν υποθέσεις, οι οποίες επίσης λιμνάζουν.
«Το παιδί μου έκανε μια δουλειά που αγαπούσε, ήταν ερωτευμένο, χαιρόμασταν με τη χαρά του. Ετοιμαζόταν για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό, αλλά έπρεπε πρώτα να τελειώσει με τον Στρατό… Εκεί άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τη ζωή του». Ο κ. Αρης Γκάτσης, καθηγητής Φυσικής από την Καρδίτσα και πατέρας του Νίκου, περιγράφει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του παιδιού του. Ο ίδιος λέει ότι ο χρόνος έχει σταματήσει και η ζωή της οικογένειάς του κινείται γύρω από τα «γιατί» και τα «αν» που άφησε πίσω ο θάνατος του Νίκου. Πολλές φορές στη διάρκεια της συνομιλίας του με το «ΘΕΜΑ» ήταν εμφανείς τόσο η δυσκολία του να συνεχίσει τη δραματική αφήγηση όσο και ο πόνος για τη μέγιστη απώλεια, αυτή ενός παιδιού.
Ο Νίκος, όπως περιγράφει, λάτρευε το Σχέδιο. Είχε πάρει το πτυχίο του από το τμήμα Μηχανικών Σχεδιασμού Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στη Σύρο, είχε αρχίσει να εργάζεται στην Αθήνα και ήταν πολύ ερωτευμένος. «Χαιρόμουν τόσο πολύ, ζούσε την κάθε μέρα του. Ο Στρατός ήταν μια υποχρέωση που έπρεπε να εκπληρώσει για να πάει παρακάτω. Να κάνει μεταπτυχιακά, να κάνει το επόμενο βήμα στη σχέση του με την κοπέλα του. Τον πίεζα για τη στρατιωτική θητεία…», λέει ο κ. Γκάτσης. Στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όμως, ο Νίκος, στα 27 του χρόνια έμελε να αφήσει την τελευταία του πνοή σε έναν απλό θάλαμο νοσηλείας.
Πέρυσι τον Μάιο παρουσιάστηκε για τη θητεία του και πήρε μετάθεση για τη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών (ΣΜΥ) στα Τρίκαλα, τον περασμένο Ιούλιο. Ολα κυλούσαν ομαλά έως τις 22 του περασμένου Οκτωβρίου. «Εκείνη τη μέρα μού τηλεφώνησαν από τη μονάδα του και μου είπαν ότι το παιδί είχε διακομιστεί στο 404 Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Λάρισας και από εκεί είχε παραπεμφθεί στο 424 της Θεσσαλονίκης για εξετάσεις, αφού είχε ένα πρόβλημα στον λαιμό και σε λεμφαδένες».