Σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους, η κοινωνία έχει λιγότερες από δύο δεκαετίες προτού αντιμετωπίσει πιθανή κατάρρευση, εντοπίζοντας το έτος 2040 ως τη χρονιά που θα έρθει το «τέλος του κόσμου».
Αυτές οι μεταγενέστερες έρευνες, επανεξετάζοντας το μοντέλο δεκαετίες μετά την αρχική του έκδοση, διαπίστωσαν ότι οι προβλέψεις του ήταν αξιοσημείωτα προφητικές, επιβεβαιώνοντας τις αρχικές προβλέψεις με υψηλό βαθμό πιστότητας.
Η ανάλυση της Χέρινγκτον, ευθυγραμμισμένη με τις αρχικές προβλέψεις, υπέδειξε ότι χωρίς σημαντικές αλλαγές στα μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης και στις κοινωνικές συμπεριφορές μας, τα χειρότερα σενάρια που προβλέπονταν θα μπορούσαν πράγματι να υλοποιηθούν, σηματοδοτώντας τη διακοπή της οικονομικής επέκτασης μέχρι το τέλος της δεκαετίας, ακολουθούμενη από μία πιθανή κοινωνική κατάρρευση μια δεκαετία αργότερα.
Αυτή η συζήτηση για την κοινωνική κατάρρευση, που τροφοδοτείται από την επιστημονική έρευνα, χρησιμεύει ως ένα ηχηρό κάλεσμα για συλλογική δράση, με την ερευνήτρια να υπογραμμίζει τον επείγοντα χαρακτήρα της επαναξιολόγησης των αναπτυξιακών μας προτύπων και της υιοθέτησης βιώσιμων πρακτικών που διασφαλίζουν τη μακροζωία και την υγεία της παγκόσμιας κοινωνίας μας.
