Θυμάμαι από μικρός μια φράση που λέγανε οι παλιοί στα χωριά μας στη Κρήτη, το «πάντα κι άλλοι»!
Η λέξη αυτή, εγώ την καταλάβαινα με διάφορες έννοιες.
Αν ας πούμε σου συνέβαινε μια μικρή ανάποδα σε κάποιον, ο άλλος απαντούσε γελαστός με το το «πάντα κι άλλοι»!
Δηλαδή, «μικρό το κακό», «δε βαριέσαι», «ποιος νοιάζεται για τόσο μικρή ζημιά» κλπ
Αν το έλεγε το «πάντα κι άλλοι» για κάποιον που αδιαφορεί, θα είχε την έννοια του «πέρα βρέχει» ή, «τι μου λες τώρα, κάτι είπες », «έννοιασέ σε» κλπ.
Οι παλιοί όμως το λέγανε συχνά το «πάντα κι άλλοι», και στην απόλυτη αδιαφορία!
Κείμενο Γεωργιος Χουστουλακης