Πόση ηρεμία και γαλήνη μπορείς να απολαύσεις σε έναν τόπο που συνδυάζει το μεγαλείο του βουνού με την απέραντη αγκαλιά της θάλασσας.
Κάτω στο Λιβυκό, 51 χλμ από το Ρέθυμνο , από πάνω σου ο Σιδέρωτας και στα πόδια σου οι Λίγκρες. Αν μπεις στη διαδικασία να ταξιδέψεις, με πορεία το Λιβυκό , επέλεξε να φτάσεις σαν τον Οδυσσέα, εκεί που η θάλασσα πεντακάθαρη, ζαφειρένια, ζωντανή, θα σε δεχτεί σαν πρωτόπλαστο, χωρίς περιττό μαγιό, και μην ανησυχείς κανείς δεν θα σου πει πώς και γιατί , καθώς η παραλία Κατσούνι Αγαλιανού , αν ο ίδιος έχεις τα προσωπικά σου κωλύματα, σε φιλοξενεί μόνο απελευθερωμένο.
Ένα μπαλκόνι με κοχύλια, σπιτικές ευωδιές και προσιτή διαμονή στα μεμονωμένα πεντακάθαρα δωμάτια, θα σε κεράσει ρακί και θα δεχτεί και το ζωάκι σου, καθώς οι μύστες του Λιβυκού, Μιχάλης και Κυριάκος, επενδύουν στη φιλοξενία και άρουν περιορισμούς, μόνο και μόνο γιατί όποιος καταφεύγει εδώ ψάχνει να βρει την ελευθερία και το σεβασμό.
Στην εποχή της τηλεργασίας και της προσήλωσης στην ψηφιακή αποχαύνωση κάθε είδους, μήπως να δώσεις ένα πολύτιμο δώρο στην ύπαρξή σου να νιώσει ανθρώπινη και σημαντική;
Δεξιά σου ο μαύρος πελώριος βράχος με τα μικρότερα διάσπαρτα βράχια που σχηματίζουν μια φυσική λεκάνη. Ο βυθός βαθαίνει απότομα , αλλά εκεί στα φυσικά ανάγλυφα και τις βυθισμένες σπηλιές ακολούθησε τους σαργούς και τους χάνους. Έχουν διάθεση να σε ξεναγήσουν και το μόνο σίγουρο θα τους παρατηρείς καθώς οι φυσικές εναλλαγές θα σε μαγέψουν.
Δεξιά στο δρόμο προς Τριόπετρα βάδισε στην άμμο. Στο τέλος όπου φτάνει το μάτι σου από τις Λίγκρες σε περιμένει ο κόκκινος βράχος, με ανοίγματα που φωτίζουν τα βότσαλα και αν παραμείνεις να θαυμάσεις τη δύση , ο ήλιος θα σε λούσει με τις χαμηλές πτήσεις του λαμπυρίζοντας στο βυθό.
Στην πάνω μεριά εκεί που σε οδηγεί ο δρόμος στο τελευταίο πέταλο στις Λίγκρες, έτρεχε ο ομώνυμος καταρράχτης. Το άφθονο νερό, χύνονταν στη θάλασσα, πλέον το ελάχιστο νεράκι απλά θυμίζει το διάβα του, καθώς στα πετρώματα αποκρυσταλλώνεται η πρότερη διαδρομή του.
Ο ποταμός όπως λέει ο Κυριάκος , το ξωτικό, της παραλία πλέον υδρεύει τα γύρω χωριά, ως μέτρο αντιμετώπισης της λειψυδρίας. Αγαλιανός, Κεραμέ, Δρίμισκο και άλλα χωριουδάκια , υδρεύονται με επάρκεια.
Τέλη δεκαετίας 70 έφτασε με μια βάρκα, ο Κυριάκος με τον παππού του από την Αγία Φωτεινή. Μόλις πέντε χρονών. Πάνω στη βάρκα μετέφεραν καλάμια ώστε να αξιοποιήσουν το ερειπωμένο μύλο της οικογένειας και να τον μετατρέψουν σε πρόχειρο θερινό κατάλυμα. Βλέπεις τόση ροή ο καταρράχτης που οι δυο νερόμυλοι δούλευαν πυρετωδώς.
Η βάρκα πήγαινε κι έρχονταν και για δεκαπέντε χρόνια ως το 95, η οικογένεια στέγαζε εδώ τις χαρές , την ξεγνοιασιά, το μεγάλωμα τω παιδιών, που έχοντας ζήσει στον παράδεισο, έμαθαν να σέβονται κάθε μεριά κρυφή και φανερή του τοπίου.
Οι Λίγκρες είναι από τα τελευταία απάγκια του Θεού στο ιερό νησί μας. Μετά το 95 η καλύβα έγινε ταβέρνα και οι τουρίστες κυρίως ξένοι, αλλά και αρκετά ψαγμένοι Έλληνες, απολαμβάνουν τα κρυστάλλινα νερά, τη σκιά των αλμυρικιών, τους αμμόλοφους με τον αειθαλή κρίταμο.
Δυστυχώς, μετά την ψήφιση της νομοθεσίας που επιτρέπει την εκμετάλλευση από παραχωρησιολόγους με ηλεκτρονική αίτηση και καταβολή ανάλογου ποσού, κάποιος έσπευσε να νοικιάσει και να εκμεταλλευτεί για κέρδος την αριστερή πλευρά της παραλίας . Κάποιες ομπρέλες ξεφύτρωσαν με τις ανάλογες ξαπλώστρες. Ιεροσυλία, αν σκεφτείς ότι πουθενά δεν υπήρχε ως τώρα καμιά σκέψη να ποδοπατηθεί η παραλία για κερδοσκοπία.
Όμως πέρα από αυτήν την παραφωνία, τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τον επισκέπτη, στην αναζήτηση της ψυχικής του ανάτασης. Ακούγοντας τα τζιτζίκια, χαϊδεύοντας τα βότσαλα με τους ζωγραφικούς φυσικούς συνδυασμούς, παίρνοντας τις ανάσες του στην άπλα του Λιβυκού, ρακί, καρπούζι και όποια παρέα επιλέξει κανείς για να νιώσει τα απλά και ανθρώπινα.
Συραγώ Χορταριά