Καταρχήν να πούμε ότι το νερό της θάλασσας δεν έχει μόνο το γνωστό μας μαγειρικό αλάτι, δηλαδή το χλωριούχο νάτριο, αλλά και πλήθος άλλων αλάτων.
Το θαλασσινό νερό εξατμίζεται, ανεβαίνει στον ουρανό όπου μέσω της διαδικασίας της συμπύκνωσης σχηματίζει τα σύννεφα τα οποία με τη σειρά τους γίνονται βροχή, χιόνι κλπ και καταλήγουν πάλι στη θάλασσα.
Μάλιστα σε μεγάλο ποσοστό (περίπου τα 3/4) το νερό της βροχής καταλήγει απευθείας στη θάλασσα ενώ το υπόλοιπο πέφτει στη στεριά και από εκεί μέσω του εδάφους και κυρίως των ποταμών ξαναχύνεται στη θάλασσα.
Στην πορεία του λοιπόν το νερό παρασύρει άλατα που βρίσκονται στο έδαφος και τα παρασύρει στη θάλασσα. Όταν το θαλασσινό νερό εξατμίζεται, το αλάτι παραμένει με αποτέλεσμα να αυξάνεται συνεχώς.
Τα 2/3 της επιφάνειας της Γης καλύπτονται από νερό. Ωστόσο αυτό που ενδεχομένως να μην γνωρίζουν πολλοί είναι ότι το 97% του νερού είναι αλμυρό και μόνο το 3% είναι πόσιμο και χρήσιμο για την ανθρωπότητα.Όμως τα δύο τρία αυτού είναι εγκλωβισμένα σε παγετώνες, παγόβουνα και παγετώδη υποστρώματα. Αυτό περιορίζει την πρόσβαση σε καθαρό νερό σε ποσοστό λιγότερο από 1% που βρίσκεται σε ποτάμια, στον υδροφόρο ορίζοντα ή σε λίμνες.
Το αλάτι στους ωκεανούς είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που θα την αποκαλέσουμε αποσάθρωση όπου μεταλλικά στοιχεία όπως τα άλατα και τα χημικά συστατικά τους που βρίσκονται για παράδειγμα στους βράχους μεταφέρονται από την ξηρά στη θάλασσα.
Tο αλάτι
Το αλάτι, λοιπόν, συνήθως προέρχεται από τους βράχους εξαιτίας της βροχής. Η βροχή είναι ελαφρώς πιο όξινη από το κανονικό νερό, επειδή το διοξείδιο του άνθρακα στον αέρα αναμειγνύεται με το νερό για να δημιουργήσουν το ανθρακικό οξύ.Στις περισσότερες περιπτώσεις η βροχή δεν είναι αρκετά όξινη ούτως ώστε να βλάπτει τα φυτά και τα ζώα – αν και συγκεκριμένοι ρύποι από εργοστάσια και αυτοκίνητα οδηγούν στην όξινη βροχή, η οποία μπορεί να προκαλέσει σειρά προβλημάτων.
Η βροχή προκαλεί διάβρωση στους βράχους ή τους θρυμματίζει με τον καιρό. Έτσι μέταλλα, συμπεριλαμβανομένων και διάφορων αλάτων, απελευθερώνονται από τους βράχους και διαρρέουν στο έδαφος ή στο νερό που βρίσκεται κοντά.Επίσης μια άλλη πηγή είναι τα μεταλλικά στοιχεία που παράγουν αλάτι τα οποία βρίσκονται στο φλοιό της γης κάτω από τους ωκεανούς, όπως υποθαλάσσια ηφαίστεια, γεωθερμικές πηγές.
Οι διαδικασίες αυτές συμβάλλουν στη διαμόρφωση της χημικής σύστασης του εδάφους και των υδάτων, εμπλουτίζοντας τα με διάφορα μέταλλα και άλατα. Η διάβρωση που προκαλείται από τη βροχή είναι μια φυσική διαδικασία που διασπά τους βράχους σε μικρότερα κομμάτια, απελευθερώνοντας τα μεταλλικά στοιχεία που περιέχουν. Τα υποθαλάσσια ηφαίστεια και οι γεωθερμικές πηγές απελευθερώνουν επίσης μεταλλικά στοιχεία και άλατα στο θαλάσσιο περιβάλλον, συμβάλλοντας στη χημική ποικιλία των ωκεανών.
Μερικά μεταλλικά ιόντα καταναλώνονται από θαλάσσια ζώα και φυτά, τα οποία τα αφαιρούν από το νερό. Τα υπόλοιπα όμως παραμένουν και συγκεντρώνονται στη θάλασσα για εκατομμύρια χρόνια. Τα υποβρύχια ηφαίστεια και οι υδροθερμικές οπές στο θαλάσσιο βυθό επίσης απελευθερώνουν άλατα στη θάλασσα.
Τέλος απομονωμένοι όγκοι νερού μπορούν να γίνουν πιο αλμυροί, λόγω της εξάτμισης.
Η Νεκρά Θάλασσα είναι ένα παράδειγμα του οποίου η υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι αυξάνει την πυκνότητα του νερού, και γι 'αυτό οι άνθρωποι επιπλέουν πιο εύκολα από ό, τι στην ανοικτή θάλασσα.
Ρωγμές
Το νερό διεισδύει στο θαλάσσιο πυθμένα μέσα από ρωγμές, υπερθερμαίνεται και επιστρέφει στην επιφάνεια μεταφέροντας διαλυμένα μεταλλικά στοιχεία. Οι υδροθερμικές αναβλύσεις εκβάλλουν μέσα στη θάλασσα το χημικό μείγμα με μεταλλικά στοιχεία. Επίσης μια επιπρόσθετη πηγή μεταλλικών στοιχείων είναι ο αέρας, ο οποίος μεταφέρει σωματίδια από την ξηρά στη θάλασσα.
Με λίγα λόγια όλες αυτές οι διαδικασίες καθιστούν το θαλασσινό νερό αλμυρό.
φωτό:pixabay