Η Βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας, βρίσκεται στα βορειοδυτικά του χωριού,Φόδελε και χτίστηκε στα ερείπια μίας παλιότερης εκκλησίας του 17ου αιώνα. Η παλιότερη εκκλησία ήταν μια τρίκλιτη βασιλική. Η νεότερη χρονολογείται από τις αρχές της δεύτερης Βυζαντινής περιόδου (11ος αιώνα) κι έχει το τυπικό σταυροειδές σχήμα των Βυζαντινών εκκλησιών.
Το δάπεδο της βασιλικής ήταν διακοσμημένο με μάρμαρο. Σήμερα σώζεται τμήμα των εξωτερικών τοίχων, βαπτιστήριο, ενώ υπάρχουν και δύο πεσσοί που έχουν ενσωματωθεί στους τοίχους της σημερινής εκκλησίας. Η ενσωμάτωση των παλαιών τοίχων έγινε αιτία για την απουσία ορισμένων χαρακτηριστικών, όπως τα διακοσμητικά τυφλά αψιδώματα στο ανατολικό μέρος.
Στα δυτικά η όψη και τα γωνιαία διαμερίσματα κοσμούνται από απλά αψιδώματα των οποίων το τόξο τονίζεται με οδοντωτή ταινία.
Το σταυρικό τμήμα του ναού τονίζεται έντονα, καθώς οι κεραίες κατά πολύ υψηλότερες των γωνιαίων διαμερισμάτων, ενώ οι δύο πλάγιες κοσμούνται από αψιδώματα που πατούν σε υφαψίδια. Ο κυλινδρικός τρούλος φέρει οκτώ μονόλοβα παράθυρα με τόξα από πλίνθους και κωνική στέγη, όπως συνηθίζεται στους ναούς της Κρήτης, ενώ περιβάλεται με οδοντωτή ταινία.
Η αψίδα του ιερού, κατά πολύ μικρότερη από την παλαιοχριστιανική, φέρει τρίλοβο παράθυρο με ισοϋψείς λοβούς που στηρίζονται σε μαρμάρινους αμφικιονίσκους από τη βασιλική. Μικρά μονόλοβα παράθυρα τα τόξα και πλίνθους ανοίγονται στις κεραίες του σταυρού και τα γωνιαία διαμερίσματα.
Ο τρούλος στηρίζεται σε τέσσερις κολόνες από κοινή τοιχοποιία, καλυμμένους με παχύ κονίαμα με εγχαράξεις που μιμούνται ισόδομη. Ανάλογη όψη είχε πιθανότατα και το εξωτερικό του ναού, όπως παρατηρείται και στους μεσοβυζαντινούς ναούς του Αγίου Ιωάννη στο Ρουκάνι και του Αγίου Μύρωνα.
Τα γωνιαία διαμερίσματα καλύπτονται από σταυροθόλια, κατά την παράδοση της Σχολής της Κωνσταντινούπολης. Από το αρχικό τέμπλο σώζεται μαρμάρινο θωράκιο που φέρει μετάλλιο με τη μορφή κομβίου και πλαίσιο από καρδιόσχημα φύλλα στις γωνιές.