Με την οθωμανική κατοχή στην Κρήτη και τους Τουρκοκρητικούς ή Τουρκοκρήτες θα ασχοληθούμε στο σημερινό μας άρθρο. Ως Τουρκοκρητικοί έμειναν γνωστοί οι Μουσουλμάνοι της Κρήτης που έζησαν στη Μεγαλόνησο από το 1669 ως το 1923.
Ο βενετοτουρκικός πόλεμος για την Κρήτη (1645-1669)
Από το 1204 ξεκίνησε στην Κρήτη η Ενετοκρατία. Ήδη από τον Μάιο του 1203 η μεγαλόνησος βρέθηκε στη δίνη των δραματικών εξελίξεων και των ολέθριων συνεπειών της Δ’ Σταυροφορίας. Ο βυζαντινός πρίγκιπας Αλέξιος, γιος του έκπτωτου αυτοκράτορα Ισαάκιου Β’ Άγγελου διαπραγματεύτηκε με τους επικεφαλής της Δ’ Σταυροφορίας για να εξασφαλίσει την αποκατάσταση του πατέρα του στον θρόνο. Ανάμεσα στις πολλές υποσχέσεις του ήταν και η παραχώρηση της Κρήτης στον Βονιφάτιο τον Μομφερατικό. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης (1204) οι σταυροφόροι αναγνώρισαν στον Βονιφάτιο το δικαίωμα να καταλάβει την Κρήτη. Αυτός όμως μην έχοντας κανένα μέσο για να καταλάβει το νησί και εντελώς άπειρος από ναυτικά θέματα θεώρησε το δώρο αυτό βαρύ και ασύμφορο. Έτσι ο παμπόνηρος Βενετός δόγης Dandolo έπεισε τον Βονιφάτιο να παραχωρήσει το νησί στη Γαληνότατη Δημοκρατία της Βενετίας.
Η συμφωνία υπογράφτηκε στην Αδριανούπολη στις 12 Αυγούστου 1204. Η Κρήτη έγινε βενετική κτήση με αντάλλαγμα το ευτελέστατο ποσό των 1.000 μαρκών αργύρου (περίπου 5.000 χρυσά δουκάτα). Έτσι η Βενετία συμπλήρωνε τις νησιωτικές κτήσεις της και δημιουργούσε μια μεγάλη γέφυρα για το εμπόριό της στην Αίγυπτο και την Ανατολή. Μετά από μια σύντομη κατοχή μέρους της Κρήτης από Γενουάτες (1206-1217) η Βενετία έγινε αδιαφιλονίκητος κυρίαρχός της. Όλα τα χρόνια της ενετοκρατίας η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της (97%) ήταν γηγενείς Ελληνορθόδοξοι. Ποτέ στο νησί δεν υπήρχαν περισσότεροι από 10.000 Βενετοί.
Διαβάστε πεισσότερα ΕΔΩ