«Ψηλά Βουνά»
Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου εξυμνούσε την ομορφιά της φύσης και τη σύνδεση του ανθρώπου με ένα υγιή τρόπο ζωής μέσα σε αυτήν. Το συλλεκτικό πλέον αναγνωστικό καθίσταται με την εικονογράφηση των Ψηλών Βουνών, το «ευαγγέλιο» , που οφείλουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.
Έξι τυχερά βουνά , ανήκουν στο πρόγραμμα «Απάτητα Βουνά». Ανάμεσα σε αυτά και τα Λευκά Όρη , στην Κρήτη όπου δε θα ανοιχτούν , αφού αποψιλωθούν τα πάντα , δρόμοι για τεχνικές εργασίες εγκατάστασης Αιολικών Πάρκων. Ο αριθμός αιτήσεων όμως για επενδύσεις σε ΑΠΕ, με σωρεία αιτημάτων προς τον ΑΔΜΗΕ, ξεπερνούν κατά πού τη χωρητικότητα που μπορεί να απορροφήσει το σύστημα. Η επιλογή κάποιων, συγκεκριμένα έξι περιοχών , δεν εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα περιοχών ενταγμένων στο δίκτυο Natura, που οδηγούνται σε κατάτμηση για να καλυφθούν οι επενδυτικές «προοπτικές». Όσο ανοίγει η όρεξη των επενδυτών, η γρήγορη και αδηφάγα μετάβαση στην πράσινη ανάπτυξη , δεν εκφράζει τον τοπικό πληθυσμό , και δεν αφουγκράζεται τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών.
Ύποπτες οι φωτιές!
Οι φωτιές που κατατρώγουν χιλιάδες στρέμματα , της χώρας μας , ίσως δεν προκαλούνται τυχαία, από ένα τσιγάρο που κάποιος ασυνείδητος πέταξε, όπως μαθαίνουν τα παιδάκια στο δημοτικό ή από έναν παρανοϊκό, που αποτρελάθηκε, μέσα στον καύσωνα και εκτονώθηκε καίγοντας μια δασωμένη πλαγιά.
Αν δεν υπάρξει άμεση αναδάσωση , και σεβασμός της τοπικής οικονομίας που στις ορεινές περιοχές της χώρας μας στηρίζεται στην κτηνοτροφική παραγωγή και στους κάμπους στη γεωργική παραγωγή, ακόμα και οι μικροϊδιοκτήτες γης που βέβαια δεν μπορούν να σηκώσουν οι ίδιοι το βάρος μιας φωτοβολταικής επένδυσης, εξαιτίας του τεράστιου κόστους κατασκευής και της μεγάλης περιόδου απόσβεσης της επένδυσης, κοιτάζουν να πουλήσουν ή να ενοικιάσουν τις παραγωγικές εκτάσεις τους, σε μεγάλες επιχειρήσεις.
Αυτά τα εδάφη , ακόμα και αν επιθυμήσει ο καλλιεργητής να επανέλθει στην παραγωγή , καθίστανται μολυσμένα , από τις υποδομές, τσιμέντα , σίδερα , ενώ τα βαρέα μέταλλα, υλικά κατασκευής των πάνελ, είναι άκρως επικίνδυνα για το έδαφος, σε περίπτωση ζημιάς τους και απορροής.
Με απολύτως απλά λόγια και δίχως περίπλοκες σκέψεις, η ΑΠΕ, επενδύσεις και στροφή στην πράσινη ενέργεια , δεν μπορεί να αποτελεί μια κούρσα ξέφρενου παραλογισμού αλλοίωσης και εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος με ότι αυτό συνεπάγεται για τη βιοποικιλότητα, τον τουρισμό και κυρίως την τοπική οικονομία.
Στη Σητεία, την Ιεράπετρα , τα Άγραφα, την Οίτη, τη Μαγνησία , σε κάθε περιοχή που ατενίζουμε ανεμογεννήτριες , στις κορυφογραμμές, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι πάνω από 2.800 ανεμογεννήτριες που ήδη έχουν εγκατασταθεί στη χώρα μας , γαζώνουν βουνά και δάση. Απαιτούν τεράστιες διαπλατύνσεις δρόμων, η πανίδα της περιοχής απειλείται με μετανάστευση ή θάνατο και η χλωρίδα καταστρέφεται ανεπανόρθωτα. Ο υδροφόρος ορίζοντας χαμηλώνει και μολύνεται , ενώ βοσκοτόπια και καλλιεργήσιμες εκτάσεις αφανίζονται.
Μια ανεμογεννήτρια έχει διάρκεια ζωής από 15 έως 20 χρόνια, το κόστος αποσυναρμολόγησής της είναι τεράστιο. Τα μη ανακυκλωμένα υλικά αφήνονται να σαπίζουν πάνω στη ρημαγμένη γη, όπως οι παρατημένοι ανεμολογικοί ιστοί που μολύνουν ήδη τα βουνά μας.
Όμως μήπως δούμε μια ελάφρυνση στην τσέπη μας;
Μαύρα τα μαντάτα! Οι ανεμογεννήτριες είναι αδύνατον να παράγουν σταθερό ρεύμα, ενώ αυτό που παράγουν δεν μπορεί να αποθηκευτεί. Το ρεύμα που θα παραχθεί είναι μη προβλέψιμο , με αποτέλεσμα μεγαλύτερη εξάρτηση από ορυκτά καύσιμα , όπως το πανάκριβο φυσικό αέριο για σταθερότητα του δικτύου.
Η εικόνα μεγάλων και πολλών ανεμογεννητριών σε νησάκια που μία και μόνο θα έφτανε για να καλύψει το ρεύμα των τοπικών αναγκών , σίγουρα εγείρει το συναίσθημα, προκαλεί αρνητική στάση των τοπικών κοινωνιών και κάποιες φορές, όταν οι ντόπιοι κατανοούν , ότι ούτε πλουσιότεροι θα γίνουν, ούτε θέσεις εργασίας θα βρουν, αλλά ούτε ότι θα μειωθεί η τιμή του ρεύματος , τότε αποφασίζουν τη μόνη λογική επιλογή.
Να αποτρέψουν τη μεταμόρφωση του φυσικού τοπίου σε «κρανίου τόπο».
Συραγώ Χορταριά