της Θεοδώρας Κουτσάκη
Τιμώντας τη γυναίκα!
Ανηφορίζοντας στη Ροδιά, ίσως, σε κάποιο από τα σοκάκια της να συναντήσετε τη κυρία Καδιανή Δαμιανάκη (το γένος Θεοδοσάκη), την ώρα που με κατάνυξη περιποιείται τα λουλούδια της και τα χαϊδεύει τρυφερά για να ανθίσουν ανταποδίδοντας την αγάπη τους. Είναι από εκείνες τις παλιές γυναίκες που θα σηκωθεί κάνοντας το σταυρό της για να υποδεχτεί τη νέα ημέρα, που θα συγυρίσει το σπιτικό της με την ησυχία της ενώ μοσχοβολάει αχνιστός ο πρωινός ελληνικός καφές.
Από εκείνες τις γυναίκες, που θα καλημερίσει όποιον συναντήσει στο δρόμο χαρίζοντας του εγκάρδια ένα χαμόγελό της. Ένα χαμόγελο και μία γλυκύτητα που δεν έφυγε από πάνω της, παρά το γεγονός ότι σε ηλικία 6 χρόνων εκείνη και τα τέσσερά της αδέρφια έμειναν ορφανά από πατέρα και μολονότι πέρασε τα δύσκολα χρόνια της κατοχής.
Είναι από εκείνες τις γυναίκες, που η ενασχόλησή της με την υφαντική και τον αργαλειό υπήρξε το αποκούμπι της και ως άριστος γνώστης της σαΐτας, έχει προικίσει ακόμα δύο αδερφές καθώς και τα δυο της παιδιά.
Παντρεμένη από το 1954 με τον Αντώνιο Δαμιανάκη, χήρεψε το 2005 δυστυχώς και ζει με ηρεμία και αξιοπρέπεια στη Ροδιά έχοντας ως παρακαταθήκη τα δύο της παιδιά, 6 εγγόνια και 12 δισέγγονα.
Στο πρόσωπο λοιπόν της γλυκιάς κ. Καδιανής, της οποίας το όνομα προέρχεται από το κάδιο, το οποίο ήταν κρυσταλλικό σαν ζάχαρη και σημαίνει γλυκός, τιμάμε σήμερα όλες τις γυναίκες, τις μανάδες μας, τις γιαγιάδες μας, τις συζύγους μας, τις κόρες μας, τις εγγόνες μας.
Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στη μνήμη του ηρωικού αγώνα των εργατριών της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη το 1857, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αποτελεί μία ημέρα σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης: εργασιακής, κοινωνικής, οικογενειακής και πολιτικής.
Αν πάμε να κάνουμε ένα απολογισμό για το τι έχει κατακτηθεί 163 χρόνια μετά εκείνους αγώνες, στον ελλαδικό χώρο, μπορούμε να υπερηφανευόμαστε ότι το νομοθέτης έχει κάνει άλματα για να προστατεύσει ποικίλα επιμέρους δικαιώματα των γυναικών σχετικά με την εκπαίδευση, το γάμο και τη μητρότητα. Μπορούμε σίγουρα να συγκαταλέξουμε στα κεκτημένα το δικαίωμα ψήφου καθώς και του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Μπορούμε εμφανώς να προσθέσουμε ότι εργασιακά οι γυναίκες μπορούν να απασχολούνται σε όλα -πλην ελαχίστων- επαγγέλματα και να αμείβονται το ίδιο με τους άνδρες.
Αλλά….. Συμπίπτει άραγε η νομοθετική προστασία ενός δικαιώματος με το σημείο όπου η αξία του ενσωματώνεται στη συνείδηση κάθε μέλους του κοινωνικού συνόλου, που το ενστερνίζεται και το εφαρμόζει; Ή παραμένει δικαίωμα στα χαρτιά; Και αν υπάρχει δυσαναλογία ανάμεσα στο θεωρητικό και το πρακτικό, ανάμεσα στο επιθυμητό και το πραγματικό, ποιος φταίει; Το κράτος; Οι θεσμοί; Ο πολίτης; Και πως θα το διορθώσουμε;
Για να δούμε: τι ζούμε το 2021; Στο φως της δημοσιότητας έρχονται πολυάριθμα περιστατικά ενδοικογενειακής βίας, βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων, γεγονότα που σημαίνουν ότι στην κοινωνία μας υπάρχουν αποκλίνουσες συμπεριφορές, που υπονομεύουν τη κατάκτηση πραγματικής ισότητας, την εξάλειψη της υποτίμησης και τις διακρίσεις προς τις γυναίκες.
Πως θα το αντιμετωπίσουμε; Ας το επιμερίσουμε στο στάδιο της καταστολής και της πρόληψης. Για την καταστολή, δηλαδή για την ποινική αντιμετώπιση των παραβατών, αναγκαία προϋπόθεση είναι η παραδοχή της μεμπτής συμπεριφοράς τους και η παύση της ανοχής της από κάθε γυναίκα. Για να πραγματοποιηθεί το ανωτέρω σενάριο, πρέπει να προηγηθεί συστηματική ψυχολογική υποστήριξη κάθε γυναίκας «θύματος».
Για την πρόληψη τώρα. Όλες οι προσπάθειες της κοινωνίας μας οφείλουν να κατευθύνονται για την ευαισθητοποίησή της και τη δόμηση της πεποίθησης γύρω από την ισότητα και την εξάλειψη διακρίσεων κατά των γυναικών, γύρω από την ανάδειξή της ώστε να ταυτίζεται με την ισοτιμία, ισότητα, συμπληρωματικότητα, αλληλοσεβασμό, ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα και για τα δύο φύλα.
Στις 8 Μαρτίου λοιπόν μην αρκεστείτε να δώσετε απλά ένα λουλούδι σε μία γυναίκα! Και ας μην παρεξηγηθώ.. Καλό είναι και αυτό, μας αρέσει και γοητευόμαστε..
Καλύτερο όμως και γοητευτικότερο είναι να μας αγαπάτε και να μας σέβεστε όλο το χρόνο! Και ευκταίο: η απελευθέρωση των δημιουργικών μας δυνατοτήτων σε όφελος της κοινωνίας.
Γιατί δε θέλουμε χρόνια πολλά αλλά πολλά & καλά!
Τι θα ήταν ο κόσμος χωρίς γυναίκες? Άγλυκος! χωρίς κάδιο…. και την κάθε Καδιανή να τον γεμίζει και να τον ομορφαίνει!