Ο μήνας του μέλιτος είναι μια παράδοση που τηρείται σε διάφορους πολιτισμούς σε ολόκληρο τον κόσμο.
Συμβολίζει την περίοδο αμέσως μετά τον γάμο ενός νέου ζευγαριού.
Σε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς της Ασίας αλλά και της Ευρώπης, υπήρχε το έθιμο, τον πρώτο μήνα μετά το γάμο ενός ζευγαριού η νύφη και ο γαμπρός να πίνουν καθημερινά υδρόμελι, καθώς τότε πίστευαν πως αυτό βοηθά στη γρήγορη τεκνοποίηση εντός του έτους. Έτσι προέκυψε και ο όρος "μήνας του μέλιτος".
Κατά τη μυθολογία το περίφημο νέκταρ των Θεών ήταν το Υδρόμελι.
Το ταξίδι, όπως και ο μήνας του μέλιτος λέγεται έτσι γιατί το ζευγάρι αμέσως μετά τον γάμο είναι στα μέλια, δηλαδή διανύει μια πολύ καλή και γλυκιά περίοδο.Αυτό παλιότερα είχε μια βάση, καθώς το ζευγάρι έπρεπε να παντρευτεί πρώτα για να μείνει μαζί και να χαρεί τον έρωτα του.
Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στις μέρες μας, καθώς τα ζευγάρια πολύ πριν παντρευτούν μένουν ήδη μαζί. Τον 19ο αιώνα τα νιόπαντρα ζευγάρια της υψηλής κοινωνίας της Αγγλίας, συνήθιζαν να ταξιδεύουν αμέσως μετά το γάμο τους για να επισκεφθούν συγγενείς και φίλους οι οποίοι δεν μπορούσαν να βρεθούν στο γάμο.
Η συνήθεια αυτή έγινε μόδα αρχικά στη Γαλλία και μετά σε όλο το δυτικό κόσμο, με αποτέλεσμα ο «μήνας του μέλιτος» να γίνει συνώνυμο του ταξιδιού του νιόπαντρου ζευγαριού αμέσως μετά το γάμο.
Το μέλι φυσικά συνδέεται με τον γάμο στην Ελληνική παράδοση αφού η γεύση του συμβολίζει και εύχεται στους νεόνυμφους μια γλυκιά ζωή. Συνηθίζεται στους νεόνυμφους να δίνουν μέλι με καρύδια, γλυκόπικρος συνδυασμός ενδεικτικός της κοινής πορείας του ζευγαριού στις καλές αλλά και στις δύσκολες στιγμές. Ως ευχή, το μέλι δείχνει γλυκιά ζωή και το καρύδι καρποφορία.