Ένας από τους πιο καταστροφικούς σεισμούς και ο μεγαλύτερος σε μέγεθος στον ευρωπαϊκό χώρο τον 20ο αιώνα σημειώθηκε στο νησί της Σαντορίνης. Συγκεκριμένα, στις 9 Ιουλίου 1956, στις πρώτες πρωινές ώρες, ολοκληρώθηκε ένας φονικός σεισμός που έπληξε το νησί. Ο σεισμός συνοδευόταν από ένα τσουνάμι ύψους 25 μέτρων, το οποίο προκάλεσε μεγάλες καταστροφές. Ας δούμε αναλυτικά την αφήγηση αυτής της μεγάλης καταστροφής.
Τα προειδοποιητικά σημάδια του σεισμού ξεκίνησαν το μεσημέρι της προηγούμενης μέρας, στις 8 Ιουλίου, με έναν σεισμό 4,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, ο οποίος εστιάζονταν στο θαλάσσιο τμήμα νότια της Αμοργού. Ωστόσο, οι κάτοικοι των Κυκλάδων δεν φάνηκαν να δίνουν μεγάλη σημασία σε αυτήν την προειδοποίηση και συνέχισαν την καθημερινότητά τους όπως συνήθιζαν.
Την επόμενη μέρα, τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου (στις 05:11), σημειώθηκε ο κύριος σεισμός, που είχε διαφορετικά αποτελέσματα και έκταση.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τις μετρήσεις, ο σεισμός είχε μέγεθος 7,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και ένταση 9 βαθμών της κλίμακας Μερκάλι.
Η ένταση του σεισμού φαίνεται από την αναφορά των μέσων ενημέρωσης της εποχής, που ανέφεραν ότι η σεισμική δόνηση ήταν συγκρίσιμη με την έκρηξη 10.000 ατομικών βομβών.
Αυτή η "μοιραία ημέρα" για τη Σαντορίνη άφησε πίσω της 53 νεκρούς και σοβαρές ζημιές.
Πιο αναλυτικά, το 35% των σπιτιών καταστράφηκε πλήρως, ενώ το 45% υπέστη τεράστιες ή μικρότερες ζημιές.
Σχεδόν όλα τα δημόσια κτίρια καταστράφηκαν πλήρως. Επιπλέον, πέραν της Σαντορίνης, υπέστησαν σοβαρές ζημιές και τα νησιά Αμοργός, Ανάφη, Αστυπάλαια, Ίος, Πάρος, Νάξος, Κάλυμνος, Λέρος, Πάτμος και Λειψοί.
Ο συνολικός απολογισμός αναφέρει 529 κατεστραμμένα σπίτια, 1.482 σοβαρές ζημιές και 1.750 ελαφρές ζημιές.Ο κύριος σεισμός συνοδεύτηκε από ένα μεγάλο θαλάσσιο κύμα βαρύτητας (τσουνάμι) ύψους που έφτασε τα 25 μέτρα στη νοτιοανατολική ακτή της Αμοργού, τα 20 μέτρα στη βορειοδυτική ακτή της Αστυπάλαιας, τα 10 μέτρα στη Φολέγανδρο και ήταν ασθενέστερο σε διάφορες άλλες ακτές του Νοτίου Αιγαίου μέχρι τη Σμύρνη.
Ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του στην Κάλυμνο λόγω του τσουνάμι, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής. Το τσουνάμι, αν και ασθενέστερο, έφτασε μέχρι την Καλαμάτα και προκάλεσε καταστροφή σε πολλά μικρά σκάφη που βρίσκονταν στο λιμάνι.
Ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός προσπάθησε να αντιμετωπίσει την κατάσταση, αν και δεν είχε αναρρώσει ακόμη από τους προηγούμενους μεγάλους σεισμούς που επλήγησαν τη Ζάκυνθο, την Κεφαλλονιά και την Ιθάκη το 1953. Ο πρωθυπουργός της χώρας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, ανταποκρίθηκε στην κατάσταση και κήρυξε τη Σαντορίνη ως «τοπικής συμφοράς μεγάλης εκτάσεως». Επισκέφθηκε την πληγείσα περιοχή μόλις λίγες μέρες μετά την καταστροφή, στις 14 Ιουλίου.
Πολλές χώρες προσφέρθηκαν να βοηθήσουν τους πληγέντες από τον σεισμό. Ωστόσο, η Ελλάδα αρνήθηκε βοήθεια από το Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς πιθανώς επηρεαζόταν από το Κυπριακό ζήτημα, που τότε βρισκόταν σε έξαρση με την εξέγερση της ΕΟΚΑ.
Μια ακόμα σημαντική συνέπεια του σεισμού ήταν η μεγάλη εσωτερική μετανάστευση που ακολούθησε, καθώς ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Σαντορίνης μετανάστευσε, κυρίως προς την πρωτεύουσα Αθήνα.
Το συγκεκριμένο γεγονός, που σημειώθηκε σε παλαιότερη χρονιά, αποτελεί μια μνήμη της ιστορίας της Σαντορίνης και της περιοχής. Οι σεισμοί είναι φυσικά φαινόμενα που μπορούν να είναι καταστροφικά και να προκαλέσουν σοβαρές απώλειες. Είναι σημαντικό να μαθαίνουμε από τα γεγονότα του παρελθόντος και να είμαστε πάντα προετοιμασμένοι για τέτοιες καταστάσεις, προστατεύοντας τη ζωή και την ασφάλεια των ανθρώπων.