Το Κίνημα της Πετσέτας έχει καταφέρει να αφήσει το αποτύπωμά του στη χώρα μας και να προκαλέσει μια ευρύτερη συζήτηση.
Αν και αναμενόταν σαν μια έκπληξη, η αντίδραση των πολιτών δεν προέκυψε από αυθαιρεσίες πολυτέλειας, αλλά αποτέλεσε έκφραση ανησυχίας για τα προβλήματα που σχετίζονται με την διαχείριση του δημόσιου χώρου, την ανεύθυνη συμπεριφορά και την απουσία ελέγχων και ευθύνης.
Το παρατηρητέο είναι γιατί αυτό το κίνημα εκδηλώθηκε ιδιαίτερα στις παραλίες. Οι διακοπές αποτελούν ανεκτίμητο προνόμιο, και ως δυτικοί Ευρωπαίοι πολίτες, έχουμε ενσωματώσει αυτήν την ανάγκη ανάπαυσης και αναψυχής στον τρόπο ζωής μας. Αντιπροσωπεύουν την ανταμοιβή για την κόπο και την θυσία που κάνουμε καθημερινά. Οι παππούδες μας, προτού έρθει ο τουρισμός, απόλαμβαναν επίσης αυτό το προνόμιο.
Ωστόσο, ο τουρισμός που αναπτύχθηκε στη χώρα μας μετά το 1950, φέρνοντας εκατομμύρια τουρίστες, άλλαξε τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τη θάλασσα και τις παραλίες. Οι οργανωμένες παραλίες και η τουριστική βιομηχανία που δημιουργήθηκε έφεραν νέες προκλήσεις. Εξαφανίστηκε η ανέμελη αίσθηση της παραλίας και αντικαταστάθηκε από μια εμπορική προσέγγιση.
Οι διαδηλώσεις που παρατηρήθηκαν πρόσφατα στις παραλίες αντιπροσώπευαν πολύ περισσότερα από την απλή επιθυμία για μια θέση στην άμμο. Αντικατοπτρίζουν την επιθυμία να αποκατασταθεί ο δημόσιος χώρος και να εξασφαλιστεί η πρόσβαση σε αυτόν χωρίς εμπόδια. Πρόκειται για μια ηθική διαμαρτυρία, καθώς οι πολίτες ζητούν να αποκατασταθεί το δικαίωμά τους στον χώρο που ανήκει σε όλους, και για τον οποίο πληρώνουν ακριβά.
Επομένως, το Κίνημα της Πετσέτας μας καλεί να αντιμετωπίσουμε τον δημόσιο χώρο ως ένα πολύτιμο κοινό κτήμα, που πρεπει να το προσέχουμε όλοι σαν τα μάτια μας