Όταν ταξιδεύουμε συνήθως ένα από τα πρώτα πράγματα που θέλουμε να γνωρίσουμε είναι και η τοπική κουζίνα. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πιάτα που δύσκολα θα αποφασίζαμε να δοκιμάσουμε.Ας δούμε μερικά από τα παράξενα φαγητά που υπάρχουν στον κόσμο.
Hákarl από σιτεμένο καρχαρία – Ισλανδία
Ένα από τα εθνικά πιάτα της Ισλανδίας είναι το Hákarl που γίνεται από καρχαρία. Όχι όμως όποιο και όποιο καρχαρία, αλλά καρχαρία Γροιλανδίας που μένει αρκετούς μήνες να σιτέψει πριν καταναλωθεί. Για την ακρίβεια τα κομμάτια καρχαρία μένουν κρεμασμένα για 4 – 5 μήνες, κατά τους οποίους υφίσταται μία συγκεκριμένη διαδικασία ζύμωσης που τα κάνει να σκληραίνουν. Το Hákarl έχει φυσικά γεύση ψαριού, ωστόσο η οσμή αμμωνίας που αναδύει το κάνει μάλλον απωθητικό, αν και οι Ισλανδοί δεν φαίνεται να πτοούνται.
Τηγανητός κροταλίας
Το πιάτο αυτό είναι ιδιαίτερα αγαπητό στη νοτιοδυτική Αμερική, και λένε ότι έχει παρόμοια γεύση με τα βατραχοπόδαρα. Σύμφωνα με τους ειδικούς, πριν αποφασίσεις να μαγειρέψεις τον κροταλία, φρόντισε να το βράσεις για πολύ ώρα. Έπειτα, βούτηξε το κρέας μέσα στο αυγό και κάλυψε το με μείγμα από αλάτι, αλεύρι και φρυγανιά.
Βατραχοπόδαρα
Τα βατραχοπόδαρα είναι γνωστά ακόμη και στην Ελλάδα και όσοι τα έχουν δοκιμάσει λένε ότι έχουν γεύση κοτόπουλου.
Ντούριαν
Το ντούριαν είναι ένα είδος φρούτου που το συναντάς στη Μαλαισία και την Ινδονησία. Δύο περιπτώσεις υπάρχουν όταν το δοκιμάσεις, ή θα το λατρέψεις ή θα το μισήσεις. Σε όσους δεν άρεσε είπανε ότι η γεύση του είναι σαν σάπιο κρεμμύδι, ενώ η μυρωδιά του είναι σαν κρεμμύδια με τουρπεντίνη, τυλιγμένα σε μια κάλτσα γυμναστηρίου! Λόγω της έντονης μυρωδιάς του πολλά ξενοδοχεία και δημόσια κτίρια στην Νοτιοανατολική Ασία έχουν απαγορεύσει την ανάπτυξη του δέντρου αυτού στις εγκαταστάσεις τους.
Αβγά του αιώνα – Κίνα
Το σκουροπράσινο χρώμα του κρόκου και το ασπράδι που έχει γίνει καφέ μας κάνει να πιστεύουμε ότι αυτά τα αβγά όντως είναι 100 ετών, αν και στην πραγματικότητα είναι μόλις λίγων μηνών. Τα αβγά του αιώνα είναι μια κινέζικη λιχουδιά που γίνεται από αβγά πάπιας, κότας ή ορτυκιού, τα οποία διατηρούνται σε ένα ειδικό μίγμα για αρκετές εβδομάδες ή και μήνες, μέχρι ο κρόκος να γίνει σκούρος πράσινος με κρεμώδη υφή και μυρωδιά θείου και αμμωνίας (όπως μυρίζουν συνήθως τα χαλασμένα αβγά), ενώ το ασπράδι να γίνει ένα σκούρο καφέ ζελέ με ελαφρώς αλμυρή γεύση.
Τα αβγά του αιώνα τρώγονται είτε σκέτα, είτε ως συνοδευτικό ή ορεκτικό, ενώ κάποιοι τα προσθέτουν ως βασικό υλικό σε διάφορα κυρίως πιάτα.