Γράφει η Βασιλική Μολφέση
Ένα ακόμη υπέροχο και συγκινητικό βιβλίο γεμάτο ευαισθησίες, ήθος και ανθρωπιά από την υπέροχη πένα της Μαρίας Χίου με τίτλο «Στάχτη και Πορφύρα».
Οι ήρωες της υπόθεσή του χωρίζονται στην Πόλη μετά τα τραγικά γεγονότα το Σεπτέμβρη του 1955, με τους χριστιανούς να έρχονται στην Ελλάδα, προσπαθώντας μέσα από τις στάχτες τους να στήσουν τη ζωή τους από την αρχή και τον μουσουλμάνο Εμρέν να παραμένει εκεί, με τις συνέπειες από τη συμπεριφορά και τις σκληρές πράξεις του πατέρα του.
Άνθρωποι απλοί μα τόσο διαφορετικοί, η Σεβαστή «μια τραγική φιγούρα αρχαίας τραγωδίας που όσο ξετυλιγε το κουβαρι της ζωής της, τόσο θαύμαζε τις αντοχές και το κουράγιο της», ο μοναχικός Παρασκευάς με τις ανησυχίες του, ο Αποστόλης με τη ματαιοδοξία του, η Μαίρη με τις παραξενιές και το θυμό της, ο Τάκης με την ιδιαιτερότητά του, ο Σίμος, η Άννα, όλοι αναζητούν την αγάπη και την εμπιστοσύνη , που μετά από πολλά στραπάτσα της μοίρας βρίσκουν την ισορροπία τους και στηρίζουν ο ένας τον άλλον σαν οικογένεια.
Η συγγραφέας με φαντασία και εξαιρετική πλοκή πλέκει τις ζωές των ηρώων, με απίστευτο και μοναδικό τρόπο καθώς η μια ανατροπή διαδέχεται την άλλη, εντυπωσιάζοντας τον αναγνώστη.
Με τη γραφή της καυτηριάζει με μοναδικό τρόπο τις πράξεις των ανθρώπων που υποτίθεται ότι πιστεύουν στο Θεό, που όλο για Θεό μιλούν, μα δεν πράττουν το λόγο Του αλλά αιματοβάφουν το χώμα, αλληλοσκοτώνοντας ο ένας τον άλλον.
Επίσης δίνει πολλά μηνύματα για θέματα όπως η προστασία και το στήριγμα των παιδιών από τους γονείς, η παρεξηγημένη διαφορετικότητα που συμπαραστέκεται με καλοσύνη κι όμως στη δύσκολη στιγμή προδίδεται με αποστροφή και περιφρόνηση, γιατί «κανείς δεν διαλέγει πως θα είναι, μόνο τις πράξεις του επιλέγει κανείς και προσέχει να μην πειράζει κανέναν» και γιατί «τους ανθρώπους που αγαπάμε δεν τους φοβόμαστε. Ούτε τους κόβουμε και τους ράβουμε στα μέτρα μας…», με κατανόηση και ανθρωπιά για τα λάθη, τις ενοχές και τις τύψεις «γιατί δεν μπορεί πάντα κανείς να βολεύει μέσα του σωστά όσα στραβά του λαχαίνουν στη ζωή», τονίζοντας «πρώτα δηλαδή η καλή καρδιά, τούτη είναι η βασίλισσα και ύστερα η πριγκίπισσα δικαιοσύνη».
Ένα αξιόλογο βιβλίο για την αγάπη, τη μετάνοια και τη συγχώρεση με έναν υπεροχο επίλογο που διδάσκει ότι «το ήθος του ανθρώπου χαράζει το πεπρωμένο του» και πως «στη μετάνοια δεν αρκούν τα δάκρυα… Η μετάνοια θέλει και πράξεις!».